Pokaż treść!

Wymowna jest bardzo obecność zaimków „qui” i „quis”, które wydatniezwiększają szanse głoski „qu” na udział w figurach aliteracyjnych, choć w generalnymzestawieniu głosek zajmuje ona odległe 15. miejsce. Takich obserwacji można poczynićwięcej, ale nie jest moim zamysłem analizować szczegółowo czegoś, co takowej analizy– przynajmniej dla potrzeb tej pracy - nie potrzebuje. Uważne spojrzenie na załączonetabele jest chyba samo dla siebie dobrym komentarzem. Na koniec dodam jedynie, żedla wyrobienia sobie pojęcia o skali powtórzeń wyrazowych w identycznej postaci,o funkcji instrumentacyjnej i emfatycznej, zwracającej uwagę na tekst i kontekst,w jakim zostały użyte, w I księdze De rerum natura znalazłam 50 takich par, z czego3 przypadki to przyimki, 8 to zaimki różnego typu łącznie, 11 -wyrazy gramatyczne,a 18 - spójniki, gł. „nec” i „etiam”. Powtórzeń w zmienionej gramatycznie postacidoliczyłam się w tym samym fragmencie tekstu 47 przypadków, z czego aż 39 stanowiąwyrazy gramatyczne, odmieniane w 90% przez przypadki, a nie przez osoby, a 8 tozaimki. Podobnie rzecz przedstawia się w kolejnych księgach, tak więc nie ma pokryciaw rzeczywistości twierdzenie, że zaimki (szczególnie „qui” i „quis”) w sposób sztucznyzawyżają statystyki, nie tak znowu odczuwalnie często pojawiają się one w skali całegopoematu występując w jednym wersie, częściej łączą się z innymi wyrazamizawierającymi ten dźwięk. Tyle statystyka wyrazowa.Aspekty funkcjonalne, takie jak rozmieszczenie aliteracji w wersie, mające nacelu spajać dany wers, domagają się w tym miejscu krótkiego komentarza przy okazjininiejszego przeglądu aliterowanych głosek. Istnieje na ten temat sporo opracowań,choć z reguły starszej daty, z których można zaczerpnąć skrupulatnie pogrupowanewyniki obserwacji badaczy w tym temacie 166 . Możliwości kombinacyjne aliteracji, jakiedaje się szybko zaobserwować w poematach, są następujące: 1. aliteracja inicjalna jestnajbardziej powszechna w układzie dwóch słów w jednym wersie, obydwa członymogą zajmować dowolne pozycje, choć dwie są szczególnie znaczące: klamra spinającadwa skrajne końce wersu i klauzula; 2. dwie pary w rozmaitej kolejności: typ AABBAen. I 562: “Solvite corde metum, Teucri, secludite curas.; typ ABAB Met. X 243:Quas quia Pygmalion aevum per crimen agentes; typ ABBA Aen. VI 850: describentradio, et surgentia sidera dicent. 3. kombinacje trzech elementów w wersiew połączeniu z dwoma: typ AAABB Aen. V 180: summa petit scopuli siccaque in ruperesedit; typ ABBAA Aen. VIII 48: Ascanius clari condet cognominis Albam.; typABABA Aen. XI 197: Multa boum circa mactantur corpora Morti,. 4. trzy pary słów166 Por. A. Cordier, Op. Cit., 20-27.121