Pokaż treść!

Met. XIV 591: aspexisse semel, Stygios semel isse per amnes 212Rym zarysowuje się ze szczególną siłą, kiedy jest podwojony:De r. n. II 98: partim intervallis magnis confulta resultant,Aen. VI 733: Hi(nc) metuunt cupiuntque dolent gaudentque2. obecne w wersach po sobie następujących:Verg. Georg. II 173-4:Salve magna parens frugum, Saturnia tellus // Magna virum!Aen. I 691-2: …dea tollit in altos / Idaliae lucos, ubi mollis amaracus illumDe r. n. IV 681-2: ungula quo tulerit gressum promissa canum visducit, et humanum longe praesentit odoremMet. VI 245-6: Ingemuere simul, simul incurvata doloremembra solo posuere, simul suprema iacentes3. typ trzeci zakłada pojawianie się rymów w wersach kolejnych lub niecood siebie oddalonych, ale za to w miejscach tych samych pod względemmetrycznym, z zachowaniem określonej symetrii:De r. n. IV 786-7: cum praesertim aliis ** eadem in regione locoquelonge dissimilis ** animus res cogitet omnis.De r. n. V 1066-68: et cum iam latrant ** et vocibus omnia complent;aut ubi eos lactant, ** pedibus morsuque potentesAen. II 585-6: Exstinxisse nefas ** tamen et sumpsisse merentis212 W przytoczonym wersie jedna z niewielu w moim odbiorze onomatopei w dziele Owidiusza: wysokafrekwencja głoski „s”, aż 11 na 40 wszystkich głosek w połączeniu z sygnałem amnes, nasuwa miskojarzenia z szumem płynącej wody. Dodatkowo poeta dwukrotnie powtórzył przysłówek semel(zaznaczony kursywą jako całkowite powtórzenie, pogrubienie oznacza sylabę, na którą pada akcentmetryczny), ale zmienił miejsce akcentowania, co nie daje wrażenia monotonnej powtórki.143