Pokaż treść!

v - u (podany przykład: viribus-aequis) moim zdaniem trudno te dźwięki uznawać zapodobne i mogące występować wymiennie w figurach dźwiękowych, następnie:m, n, połączenie typu ‘agma’: sanguinis-ensem, r-l (corpora-volvit); s-z (Troezeniusheros);f; a; e-ae, z którym się zupełnie nie zgadzam, bo reprezentuje wymowęśredniowieczną, kościelną, podczas gdy jest kilka świadectw na to, że dyftongae miał nagłos bardziej a niż e (podany przykład: cedere-caelo); o; u, i-y (limen-Olympi); au; eu; oe.Francuski uczony wyróżnił wśród zaobserwowanych zjawisk sześć typówkonstrukcyjnych i nadał im nazwy, jakie uznał za odpowiednie dla ich walorówrytmizujących klauzulę:1) rythmique, np: cornua cervi (Buc. VII 30) k.r ** / k.r -2) encadrante, np: limina pelli (Aen. VII 579) li ** / - li3) conclusive, np: laude pacisci (Aen. V 230) - ** / ki. ki4) fermante, np: fraudis abundest (Aen. VII 552) – d. s. / - d. s.5) liante, np: fragmine montis (Aen. IX 569) – m. n. / m. n. -6) structurante, np: tecta columnis (Th. VII 44) t. k. t. k. / - -Badacz przyjmuje, że może się zamiast długiej pojawić krótka samogłoska w teziestopy 5. Aen. X 531: multa talenta. 271 Swoją drogą łatwo zauważyć, że interpretując tomiejsce można by się spierać, czy obserwowane zjawisko to jedna z figur opisywanychprzez Chausserie-Lapree czy homofonia sylabiczna w czystej postaci.Powstałe układy mogą mieć postać CV lub CC lub VC. 272 Sylaba biorąca udziałw tej figurze nie musi być sylabą otwartą, choć sam odkrywca uważa rozpoczynanie odsamogłoski za figurę mniej słyszalną. W wyniku poszukiwań badawczych autor uznał,że nie można mówić o przypadkowości zgrupowań tego rodzaju w klauzuli, gdyż:1. większa cześć badanych klauzul odznacza się budową jaka nie wynika zezwyczajnego grupowania spółgłosek w tym regionie i nie daje się tak po prostuwyjaśnić działaniem języka, 2. ważność czy potrzeba tych zabiegów jest potwierdzonakontekstem, organizacja tego typu jest lepsza, daje więcej satysfakcji z odbioru dzieła.Wergiliusz z całą pewnością używa tych efektów momentach znaczących, a sąnimi: szczególnej urody fraza poetycka, ewokacja dramatyczna, początek ruchu, koniecruchu. Kiedy dwa dźwięki powtarzają się klauzuli, zgadzają się zwykle z jej sensem,jest to forma wyrafinowana i delikatna zarazem, a wyczuwana słuchowo przez271 Podobny pogląd wyraża polski badacz tych zjawisk, J. Korpanty w artykule De sonis in clausulishexametricis repetitis, „ScriptaClassica” 1, 2004, 17-22.272 C- na oznaczenie spółgłoski, V- na oznaczenie samogłoski.201