Pokaż treść!

IX 30: Ceu septem surgens sedates amnibus altusoraz szum morza, często pojawiający się w dramatycznych opisach burzy:I 537. perque undas, superante salo, perque invia saxaII 209: Fit sonitus spumante salo; iamque arva tenebant,I 55-6: Illi indignantes magno cum murmure montis (pomruk wiatru w zamknięciu)circum claustra fremunt; celsa sedet Aeolus arceNiektóre z efektów dźwiękowych mogą przywodzić na myśl bardzo szczególneodgłosy, jak np: chrzęst łamanych kości, kiedy w grę wchodzi spółgłoska„c” wzmocniona spółgłoskami zwartymi lub płynnymi: Aen. I 477: lora tenens tamen;huic cervixque comaeque trahuntur.Funkcja dźwiękonaśladowcza jest pierwszą i najważniejszą, ale nie jedyną, autorwyróżnił funkcję emfatyczną, zaznaczającą momenty ważne dla dzieła, manifestującąsię w przemowach kluczowych postaci, przepowiedniach i innych sytuacjach, jak np.:ujawniane intensywne emocje, gniew i złość, gdzie spółgłoska „s” sprawia wrażenieprzepełnionego złością syku albo składane uroczyste obietnice, gdzie kolizjespółgłosek, np. „m” mają sprawiać, iż obietnica lub myśl staje się bardziej uroczysta:De r. n. III 869: mortalem vitam mors cum inmortalis ademit(dodatkowo wzmocniona częstym pojawieniem się głoski „m” w tym wersie: 7 na 36wszystkich, co stanowi 40% wersu, „m” pojawia się na początku i na końcu wyrazów,zaznaczając maksymalnie wyraźnie swoją dominująca obecność).A co do syku nienawiści zgadzam się z opinią autora, że, „s” jest bardzosugestywną głoską w takich kontekstach, w Eneidzie jest miejsce, w którym Junonaautentycznie syczy przepowiednię przez zaciśnięte zęby, przepełniona wściekłością:Aen. VII 320: Cisseis praegnans ignis enixa iugalisquin idem Veneri partus suus et Paris alter –- aż siedem s umiejscowionych regularnie w wygłosie wyrazów na wszystkie 33 głoskiw tym wersie, a jest ich więcej w wersach okalających, tworzących całą wypowiedźrozgniewanej bogini.Bez wątpienia emfaza taka istnieje, a jej istota zasadza się na tym, że już samowymówienie dwóch „t” lub dwóch innych identycznych spółgłosek na granicywyrazów, wymaga więcej wysiłku, zapewne takie zestawienie głosek wymawianonieco wolniej, uważniej, bo o przejęzyczenie i „koślawą” wymowę nie jest trudno,i możliwe, że dzięki tym zabiegom słowa rozgraniczane w ten sposób, powodującekrótkie zatrzymanie podczas recytacji, nabierały nieco więcej wagi i bardziej się205