Pokaż treść!

odpowiednio 72 207 . Dane te na tle całościowej liczby wersów każdej z ksiąg (58/1190;52/756; 72/779) zdają się wskazywać na nasilającą się tendencję do użycia rymówwewnętrznych. Ich regularne pojawianie się w tekście daje się ująć według bardzownikliwych obserwacji Herescu 208 w trzy typy (pogrubieniem zaznaczone są sylabyakcentowane metrycznie, kursywą – homoteleuty dźwiękowo zgodne z rymami):1. obecne w tym samym wersie, szczególnie uderzające ucho, jeśli dotyczy dwóchsłów położonych blisko siebie, wręcz po sobie następujących:De r. n. I 723: murmura flammarum rursum se colligere iras,De r. n. IV 79: scenai speciem patrum matrumque deorsum 209De r. n. IV 759: haec eadem nostros animos quae cum vigilamusDe r. n. IV 974: adsiduas dederunt operas, plerumque videmus,De r. n. V 487: tam magis expressus salsus de corpore sudorDe r. n. VI 26: exposuitque bonum summum, quo tendimus omnes,De r. n. VI 714: is rigat Aegyptum medium per saepe calorem, 210Aen. I 59: quippe ferant rapidi secum verrantque per auras.Aen. I 229: adloquitur Venus: ‘o qui res hominumque deumquAen. II 38: aut terebrare cavas utere et temptare latebrasAen. II 744: defuit, et comites natumque virumque fefellit.Aen. II 771: quaerenti et tectis urbis sine fine furentiMet. IV 379: nec puer ut possit: neutrumque et utrumque videntur.Met. VII 80: parva sub inducta latuit scintilla favilla 211Met. IX 111: pallentemque metu fluviumque ipsumque timentem10, 719-20, 723-4, 730, 748-9, 779, 796-7, 814-5, 856, 864-5, 871-2-3, 946-7, 956-7, 959-60, 968-9, 971-2, 975, 983-4, 985-6, 1007-8, 1026, 1047, 1074-5, 1089, 1110.206 Są to wersy: I 102, 5-6, 36-7, 45-6, 53, 58-9, 79-80, 85-6, 95-6, 122-3, 135, 138-9, 146-7, 148-9, 175-6, 198-9, 210-11, 212-3, 217, 225, 229, 230, 251-2, 278-9, 282-3, 287-8, 292-3, 306-7, 322-3, 350-1, 353-4, 367-8, 391-2, 403, 421-2, 426-9, 479-80, 486-7, 491-2, 561-2, 574-5, 589, 611, 612, 640-1, 691-2, 727-8, 735-6, 744, 748-9-50.207 Są to wersy: I 2-3, 10-11-12, 15-16, 18-19-20, 32-3-4, 40-1, 43-4, 63-4, 96-7, 119-20, 129-30, 141-2,145-6, 149,-50, 160-1, 171, 172-3, 178, 197, 201-2, 266 (3), 274, 299-300, 301, 307-8, 315, 320, 322-3,365-6, 388-9, 405-6-7, 436-7, 442-3,454-5, 465-6, 470-1, 485, 489, 499-500, 521-2, 532-3, 535-6, 560,591, 594-5, 600 (3), 639-40, 643-4, 662-3, 671-2, 674-3, 694-5, 706-7, 708-9, 778-9.208 Por. N. I. Herescu, Op. Cit., 178.209 Tu rym jest dodatkowo wzmocniony homoteleutem.210 Przykłady z Lukrecjusza można by dziesiątkami mnożyć, poeta wyraźnie faworyzuje ten rodzaj rymu.211 Wers wyjątkowo śpiewny – poeta czterokrotnie pod akcentem metrycznym umieścił samogłoskę „i”(kursywa), dwa razy „a”, dodatkowo koloryt samogłoskowy został w wersie pięknie rozmieszczony:6 „a”, 5 „i” i tylko jedno „u”.142