Pokaż treść!

określoną ideę doskonałego brzmienia danego passusu, ideę harmonii treści i formy,i nie zostawiał niczego przypadkowi, żeby tylko zachować sens wypowiedzi, tylkorealizował swój zamysł artystyczny, a dźwiekowy w szczególności i pozostawił dziełow takiej postaci, jaką naprawdę akceptował.Celem pracy jest więc analiza wybranych tekstów literackich pod kątembrzmieniowym, uwzględniająca rozliczne istniejące odmiany aliteracji, częstotliwośći miejsce występowania w wierszu, podobieństwa i różnice w użyciu tego środkaartystycznego wyrazu w trzech wybranych poematach epickich, a także próbaokreślenia funkcji pełnionych w tekstach. Postawiłam sobie za cel przedstawienieinnego niż zazwyczaj omawiany aspektu stylistyki antycznej, będącego źródłemestetycznych doznań i przeżyć odbiorców. To będzie właśnie estetyka dźwięku,skoncentrowana na dźwiękowym aspekcie wyrazu, na jego fonetycznej zawartości,a liczbowa, dość statyczna „inwentaryzacja” głosek i figur stylistycznych zawartychw tekstach prowadzić ma nie do zebrania suchych danych i wstawienia ich dosztywnych ram tabelek, ale do uwypuklenia i nieraz ukazania w nowym świetlewalorów dynamicznych dzieła.Terminu Lautstilistik użył jako pierwszy w swoim głównym dziele Podstawyfonologii 5 Mikołaj Trubiecki, wybitny rosyjski lingwista, twórca encyklopedycznegoopisu około dwustu systemów fonologicznych rozmaitych języków, jak i samej metodyfonologicznej, uznającej system opozycji fonologicznych za podstawę określenia różnicdźwiękowych, co w praktyce dawało znaczący metodologicznie oręż w zmaganiachzarówno literaturoznawców jak i językoznawców z próbami empirycznegopotwierdzenia tez stawianych w zakresie języka poetyckiego. Tak pojęta stylistykadźwięku, o silnych podstawach fonologicznych, które pozostają w ścisłym związkuz przeżyciami psychicznymi, skupia uwagę nie tylko na doborze określonych słówi umieszczenia ich przez poetę w określonym, wedle jego oceny najwłaściwszym dlanich miejscu. Koncentruje się przede wszystkim na doborze wyrazów pod kątemzawartości określonych dźwięków, doborze samych dźwięków i ściśle z tymzwiązanego takiego zorganizowania szyku wyrazowego w wersie, który ma (i cowięcej: skutecznie potrafi) silniej nieraz niż same słowa, ale bynajmniej niew oderwaniu od nich, oddziaływać na odbiorcę. Oddziaływać nie tylko na zasadziepołożenia silnej emfazy na dany fragment czy zwykłego przyciągnięcia uwagi na5 M. Trubiecki, Grundzuege der Phonologie, Praga 1939, wyd. rosyjskie: Osnowy fonołogii, Moskwa1960, wyd. polskie Podstawy fonologii, Warszawa 1970.7