Pokaż treść!

nawiązanie do Enniusza Ann. 140: at tuba terribili sonitu tarantara dixit), gdzie dźwięktuby oddaje „t” w połączeniu z samogłoskami: te it ti tu ta), nieraz „t” wspomagana innąwyrazistą głoską, np. „c” - zbitka „cr” przypomina trzask, stąd też podobne skojarzenia:De r. n. VI 155, ale może również pojawiać się w kontekstach sugerujących dźwiękinieprzyjemne, drżenie skorupy ziemskiej, szczególnie w połączeniu z „s” i „groźnie”brzmiącą, wibrującą, nielubianą głoską „r” (De r. n. VI 217-8; De r. n. VI 287;De r. n. 410; Aen. I 83; Met. XII 276), która często pojawia się tam, gdzie trzask i strach(Aen. I 296):Aen. I 296: … post tergum nodis, fremet horridus ore cruento.De r. n. VI 155: terribili sonitu flamma crepitante crematur.De r. n. VI 217-8: semina quae faciunt fulgorem 173 . tum sine taetroterrore atque sonis fulgit nulloque tumultu.De r. n. VI 287: inde tremor terras graviter pertemptat, et altumDe r. n. 410: ne tu forte putes serrae stridentis acerbumhorrorem constare elementis levibus aequeMet. XII 276: terribilem stridore sonum dedit, ut dare ferrumDe r. n. IV 455-6: cum tuba depresso graviter sub murmure mugitet reboat raucum retro cita barbara bombum,Aen. V 332: haud tenuit titubata solo, sed pronus in ipsoAen. IX 403: at tuba terribilem sonitum procul aere canoroAen. I 83: una ruunt et terras turbine perflant 174De r. n. II 618-20: tympana tenta tonant palmis et cymbala circumconcava, raucisonoque minantur cornua cantu,et Phrygio stimulat numero cava tibia mentis,173 Podkreśleniem zaznaczyłam pogłębioną aliterację – wyraźny homoeoarcton ful-.174 Dźwięczy mocno konsonans ter tur, opisywany przez L. Ceccarellego jako forma aliteracji, któraobejmuje dwie identyczne spółgłoski z wymienną samogłoską pomiędzy nimi, wyróżniając przez to danypassus i zwracając uwagę słuchacza na jego zawartość treściową.127