Pokaż treść!

nader często zbiega się to z ostatnim iktem przed cezurą, to z ostatnim iktem w wersie,oczywiście również na samogłoskę „e”.Aen. I 254: Olli subridens hominum sator atque deorumAen. X 745-6: Olli dura quies oculos et ferreus urgetSomnus; in aeternam clauduntur lumina noctemAen. XII 309-10: Olli dura quies oculos et ferreus urgetSomnus; in aeternam clauduntur lumina noctemPozostaje wreszcie ocenić możliwości wyobrażeniowe tego rodzaju zabiegutechniki poetyckiej, czy samogłoski mają jakieś wartości emocjonalne, pobudzająskojarzenia, oczywiście wraz z sygnałami semantycznymi zawartymi w treści danegopassusu? Owszem, mają – twierdzi Herescu. Kiedy Kwintylian pisze o stylu (Inst. Orat.VIII 3, 72) pisze: „ad exprimendam rerum imaginem”, styl powinien być środkiemprezentacji rzeczywistości, bez wątpienia ma na myśli siłę podobieństwa opartą naporównaniach, ale nie tylko, bo również na podobieństwie dźwiękowym, np.:Aen. IV 254-5: misit, avi similis, quae circum litora, circum / piscosos scopulos humilisvolat aequora iuxta. Jest rzeczą dość oczywistą, że język nie jest w stanie doskonaleoddać dźwięków natury, swój kształt znacznej mierze zawdzięcza umowie, konwencji,a to co proponuje poezja jest zwykle subiektywną wersją wydarzeń. Ale nie da sięukryć, że tego rodzaju samogłoskowa harmonia wpada w ucho, podoba się, wprowadzado frazy taki ład i spokój i właśnie dzięki powtórzeniom dźwiękowym w pewnychkontekstach może skutecznie podkreślać, idee zawarte w treści wypowiedzenia, którewraz z siłą wyrażenia dają figurę dla ucha, pobudzającą wyobraźnię i emocje słuchacza.Poszczególnym samogłoskom wielokrotnie akcentowanym metrycznie Herescuprzypisuje pewne wrażenia onomatopeiczne: Sam zastrzega wcześniej, że „nic nie jestekspresyjne samo przez się, ale wszystko musi stać się „włożone do pewnej formy”przez poetę” 253 . I tak głoska ‘u’ może sygnalizować momenty podniosłe: De r. n. I 1-2:inwokacja do Wenus – 4 razy; De r. n. II 131: opis promieni słońca – 5 razy;Aen. II 680: nagłe pojawienie się czegoś zadziwiającego - 4 razy; Aen. I 85-6: opisburzy (szalejące wiatry i przeciągły ich huk); Aen. V 148-150: opisuje poruszenie,hałas, zabieganie – 4 razy. Głoska ‘a’ może wydatnie wzmagać dramatyzmi koncentrować uwagę na czymś: Aen. IV 665-6: krzyki Dydony wzmocnione253 Por. N. I. Herescu, Op. Cit, 124.179