De const van rhetoriken

vij.
79
De liefde van vrauwen bedriechter meer dan zom,
En verkeerd de mans in steenen duer venus treken,
Vvant duer liefde (ghelijc den stene) staen zy stom,
En en cuenen een ijnckel woord niet spreken:
Quade vrauwen dwijnghen den man om wreken
Dies heeten zy tvolck keerende in wolfuen fel:
Een omberedende vrauwe sal tsmans courage breken,
Dus maecksere eenen ezel af oft iet el.
viij.
Zo verkeeren de vrauwen de mans ind beraden
Ter baten of ter schaden zonder tontbeerne:
Tfy hemlien dan die de poëten versmaden,
Onder harte schale schuuldt de zoete keerne:
Tverstand des bloots texts staet u te weerne,
Soucket onder tscursse zo hebt ghijt ghecreghen.
Neemt dit van ons danckelic want wy doent gheerne
Ende gaen onzen bisschop bet voort gheweghen.
Item, Memorie, der zomighen.
.j.
Helpe wat horribelder misterien
Beuindt men daghelicks in de eerdsche banen,
Den meinsche toecommen zoo veel miserien,
Nemmermeer en saudt een ancommer wanen:
Te rechte heedt de weereld een dal vul tranen
In wiens ketiuicheyt elck verheend,
Men tighet Planeten der Zonnen of Manen
Maer elck moet hebben dat God verleend.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken