De const van rhetoriken

13.
Nu commick tot hu onghecesseerd
Als daerin ghestileerd: wiedt hu behaten,
Ghy hebd meer dichts ghecomponeerd
Dan eenigh léuende oft gheexpireerd
En dees const en zuld ghy nemmermeer laten:
Een dijngh begheerick tot mijnder baten
Dat moedtty ghelouen, eer ghy dees ghifte strijckt
Tes quaed verstéken der Goden mandaten
Alzoodt claer byder Poëten gheschrifte blijckt.
14.
Daer zijnder vele dood niet te verpisene
Noch voorby te wijzene, dats claer en waer,
Maer die hem ind dicht poeghde te veriolisene
Den Roouer es voor al te prisene
Zonder dat an zijn Rethorijcke was een maer,
Tdefect dat ick an hem weet latick daer
Ende swijghd, hoe wel dadt in hem versteerfuen coeste,
Zonder dat, den Laurier veruolghde hem naer,
Dat was de cauze dat hy en deruen moeste.
15.
5
Molinet die dees conste zeer verlichte,
Hoe wel hyse dichte vremdelick becuerd,
Om dat hy dit weerck in prosen beslichte,
Ende mijn edel const daer met ontstichte
Heeft hy dit zelue groensel verbuerd:
Dees Const en mach niet zijn ghecontroluerd,
Maer op dicht ghesteld naect en perfect
Vvie anders doet, weedt dat hyse versmuerd,
Vvant het es een repugnantie ind adiect.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken