De const van rhetoriken

7.
Hier nam ick vreughd in, als die contempleerd
Hoedt hem al gouuerneerd, ende elc in tzijne,
Ende met dien wardt ick gheperturbeerd,
Peynzende om Themistocles, diere vele moueert
Met zijn uutghezochte discipline:
Tvirtuut van ander lieden, dede hem pyne,
Als hy haer faict anzach gulden bepeereld,
Ende hem zeluen besmett met traegheheyds venine,
Vallende, daer ander rezen in de weereld.
8.
3
Dicwild, zeyde hy, in hem zeluen zeer gram,
Alst te passe quam, deur zulcken thóren,
Dat hem Melchiädes zijn slapen benam
Als zijn édel weerck in zijn herte clam,
Ende hy hem loor vand, zonder const ghebóren:
Alzulck fier ghepeyns hadde ic doen vercoren,
Benidende inwendich in mijn ghedachten
Datmen iemans const veur de mine zou hooren,
Oft anders weerck prizen, en tmyne verhachten.
9.
In alzulck ghepeins coraieus ende fier
Dus zittende hier, in tschoon dal benéden,
Te wilen dat ic reeckte mijn pappier
Zagh te my waerd commen zulck mannelick dier
Dat therte verschrickte, ende alle myn léden,
Nooit en zaeghdy man zo gent besnéden,
Tot zulck een anschau, nooit vroed noch zot pijnde,
Vulmaeektere en zagh nooit man van zéden
Ten scheen gheen meinsche, maer bet een God zijnde.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken