De const van rhetoriken

170
Verliesende dyn ghenouchte, tijd, vruegt en spel:
Vvant ter bloeiender ionckheit diend best solaes,
En Venus discipline.
Hoedt comt emmers bliuick in de pine:
Zonder vrueghd oft glorie.
Maer, naer dat u beliefd aldus te sine,
Haudt my in hu memorie.
Vuer druck verleend my, int hende victorie,
Of therte versmachtt ghelijck tuugd desen brief:
Laetty my dus steeruen, myn weerdste ciborie,
Vvat zuldy daer an winnen myn hertelick lief?
iiij.
Ptincesse, wien ic minne bouen alle vrauwen
Ick biddu bluscht dogh myn benauwen,
Tot dyn vader van zinne werdt anders bedocht:
My langhd naer dien tijt.
Laet ons, ons minne bedeckt onderhauwen:
Hebt my lief ick sal u dienen ter trauwen.
Mochtick solaes van u crighen my en rocht
Vviets haet hadde oft nijt.
O clara! weedt dat ghy claerder zijt
Dan zonne of planeten.
Vvel hebdy uwen name claer wit als crijt,
Ick en can uus niet vergheten:
Herte zin en moed zyn op hu vervleten,
Doet my tselue, biddick, of ic steerf duer dongerief.
Beswijct ghi mi, vander doot werdic haest verbeten
Vvat zuldy daer an winnen myn hertelick lief?
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken