De const van rhetoriken

v.
160
Lof Conighinne, wiens lof ick vermeere,
Dat zidy Octauianus beelde mignoot.
Lof, Moyses aerche. Lof, Iacobs leere.
Lof, vlies van Gedeon den grooten heere.
Lof, coucke van Helias, hongherigh bicans doot.
Lof, cedre, palme, myrrhe, van machte groot.
Lof, preciues aultaer, van tgoddelick Lam.
Lof, Dauids haerpe. Lof, helig Hemelsch broot.
Lof, Salamons temple. Lof, Abrahams ram.
Lof, hu, die al zuuere ter weereld quam:
Zonder eerfzonde, daer elc meinsche an knaeghd.
Ghy alleene zijt daer God exceptie in nam:
Lof, hemels conighinne Gods moeder en maegd.
vj.
Cuenijnglicke Princesse uter hoogster celle,
Anhoord ons meinschen, die vul sonden crielen.
Salueerd (duer dijn kind) ons vuer de helle.
Treckt my (uwen dienare) uten ghequelle,
Eer my de ouerfelle gheesten vernielen.
Lichtt op, die wylien in zonden vernielen.
Lof, hu, wiens mids God die macht es bleuen.
Aenueerd het aerme last mijnder zielen.
Regeerd voort an myn ketiuigh leuen.
Ick roupe ghenade op dijn kind verheuen:
V hulpe wild gheuen, ende niet en traeghd,
So sal ick u segghen zoo staet vuerscreuen:
Lof, hemels conighinne Gods moeder en maeghd.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken