De const van rhetoriken

158
Ander van xiij. snede alvoren. Lof.
.j.
Ter eeren Maria der zuuer kerssauwen.
Vviens gratieus bedauwen al te bouen gaed:
Zu es ghebenedijt onder ander vrauwen,
Dies moet ick myn plomb verstand benauwen,
Om haer te louene trein maeghdelick zaed.
Lof helighe Maria, ons troost, ons raed:
Die om ons lijf ontfaet, ende werd gheboren,
Blusschende al Adams ende Euaets mesdaed,
Tot tsmeinschen salicheit die was verloren.
Lof, hu die uut Abrahams zaet zijt ghecoren:
Vut tgheslachte van Iuda, vry onuersaeghd:
Vut Dauids linage ghelijc elck mach horen:
Lof, hemels conighinne Gods moeder en maegd.
ij.
Lof, Bruud die niet om vullouen en zijt,
Al haddick Iinghels tonghen oft dusent monden:
Ghy blyfd onvulpresen tot eeuwigher tijt,
Vvant al ons weluaerd vrueght en iolijt,
Heeft ons dyn conceptie toe ghesonden.
Lof u, die dwoord Eua quaed beuonden,
In Aue, verkeerd hebd, mids Gabriels huten:
Vvie so dan vulspreken ofte ghegronden,
Dyn helicheit, dyn crachten, ende dyn virtuten?
Ghy hebt ons den hemele willen ontsluten,
Dien Eua toe sloot, van tserpent belaeghd:
Dies seid u therte inwendich, en den mont van buten,
Lof, hemels conighinne Gods moeder en maegd.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken