De const van rhetoriken

168
Hoe magh een zake dus saen verkeeren?
Ick en cans verwonderen als nu ter tijt,
Hoedt comt dus subijt!
Als ick met hu vvaende best vrueghd vermeeren,
Vindick my in een onbewist verzeeren:
Ende niemend en doet ons desen fellen spijt,
Dan haet ende nijt.
Onderlijnghe hilden vvy vroeyelick berijt,
Zonder molestatie.
Nu es verleend vuer alzulck iolijt,
Druck en tribulatie.
Tfy valsche natie, die onse recreatie
Niedt, ende uut vrueghden steeckt in de pine:
By vvelcken ick nemen moet te deser spacie,
Oorlof, schoon lief ghy vvaerd eens mine.
Ander snede van xiiij. Int Amoureus.
.j.
O blakende liefde! hoe queld ghy myn zinnen,
Inwendigh van binnen, met gloeiender minnen?
Help Venus goddinnen, slaeckt druck gheresen,
Laedt troost verweeruen.
O schoone ghelijck tshemels Seraphinnen!
Ick sie vvel magh ick gheen succours ghewinnen,
Nemmermeer en can ick des brands ghenesen,
Ick moedt besteeruen.
O bloeiende blomme wilt ghy my bedeeruen,
Ende laten ontwueghd?
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken