De const van rhetoriken

[Refreinen van 14-en]
Snede van xiiij. Int Amoureus.
j.
166
Helpe cracht van liefde vul felheits duerknocht!
Hoe zidy mi dus wreed te tracteren bedocht?
Ic claeghs u Cupido als God van minnen,
Dat ic dus moet ontsinnen.
Tsolaes by u vuertijds mi toeghebrocht,
Hebbic met dusentigh tranen becocht:
Zichtent ic de troost der reinder goddinnen
Niet meer en mocht ghewinnen.
O lief! ic beminde u ghelijc de Seraphinnen,
Als mijns herten bloet.
Maer nu als qua tonghen haer vveerc beghinnen,
Zo eist al ieghen spoet.
Vuertijds vvaerdi goet, en keerdet daenschcijn zoet
Tot mi: laes! dat huenigh es vvorden brine!
Nijd heeft ons ghescheeden dies ic an u nemen moet,
Oorlof, schoon lief ghy vvaerd eens mine.
ij.
Ghy waerd eens mine rein vrauwelic adere,
Mids dat vvy vvaren elc anders beradere:
Als vvy ondersproken bee tonzer vramen
Zeer vriendelick tsamen.
Dlast mijnder liefden vvas ic dy een ontladere,
Spade ende vrouch vvaren vvy te gadere.
Dijn hertelicke woorden, naer dijns persoons betamen
My zeer vvel bequamen.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken