De const van rhetoriken

ij.
80
Aldus ouerpeinsdick in minen zin
Ter weereld, der meinschen groote allende,
Hoe dat zu heeft alle droufheid in
En nemmermeer en es des droufheits hende:
Mijn vrienden die ic vuertijds kende
Ligghen my daghelicks in mijn memorie,
Hier vuertijds was ic van haerlieder bende,
Maer nu hopic zyn zy in Gods glorie.
iij.
Niet el en vinde ic in tsweerelds statie
Duer tghulsigh inbijt van deerdsche fruut,
Dan daghelicks een nieuwe tribulatie
Als men waend nemen best zyn deduut:
Die meersschen zyn groene, maer laes int cruut
Schuuld een serpent, seid de poete:
Adams lecker imbijt met zynder bruut
VVas vuer ons meinschen een aerme béte.
iiij.
Heden zyn wy gauere dan eenigh blieck,
VVy en weten wat maken van weelden groot,
Tverandert, laes! moerghen zyn wy sieck,
Therte es ons zwaerder dan eenich loot:
Heden zyn wy vroyelick in elck conroot,
VVy bancketeren, wy dichten, wy zijnghen,
Subijt het verkeerd wy zyn moerghen doot,
De doot es dleste van allen dijnghen.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken