De const van rhetoriken

125
Dies ic in rauwe
Riep op u, mijn trauwe,
Metten curts belaeghd:
Ghy hebt my ghenesen mids den goddelicken dauwe,
Dies segghic dy lof te menigher vauwe,
Pieters dochtere Petronelle schoon maeghd
Die den curts veriaeghd.
ij.
Pieter dapostel schoon maeghdelicke adere
Vvas hier op dese weereld u vadere,
Ghelijckmen claer ansiet.
Ooeit quelde dy den curts, dijns lijfs versmadere,
Dies vraeghde Titus vuer d'Apostels al gadere
Dynen vadere dbediet.
Van diesser gheschiet,
En hachte Pieter niet,
Maer staecte dijn verdriet
Elck discipel saeghd:
Daer naer hy dy weder den curts te hebben riet
Ghy bleefd pacient dies louick u in myn liet,
Pieters dochter Petronelle schoon maeghd
Die den curts veriaeghd.’
iij.
Een schoon maechd zidy hier bouen verheuen
Dus es u de gaudin croone ghegheuen
Duer dijn fier exploot:
Metten vijf vroede maeghden zidy gheschreuen
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken