De const van rhetoriken

Referein van xij. Amourues.
j.
139
Vvat eist van vrau Venus diet al perturbeerd,
Ende onder haren standaerd niet en laedt verloren?
Zu eist die elcken op zyn lief inflammeerd,
Al oft gheheechent vvare duust iaer te voren.
Ick hebbe een schoon herte inden zin vercoren,
Ghelijck myn ziele binnen minen lichame:
Schoonder en was nooit van moeder gheboren,
(Alzoo my liefde tuugd) God gheue haer vrame.
Alle haer conditien zyn my bequame,
An haer en ledt my niet dan dabsentich haken:
Dat pynd my, dies als es zu zonder blame,
Haer by zyn prisick vuer alle zaken.
ij.
Al en vindic gheen lachter an haer schoonvvanghen,
Al ghenoughd zu my bet dan zeluer oft gaud,
Al hebbick naer haer thien dusent verlanghen,
Al scriue ic haer briefuen menigh vaud,
Al minnick met boden op haer wel staud,
Al es my haren troost by zulcken verschenen,
Vvat hebbick, laes! keerd zu my gheenen caud:
Zulcke solasen dijncken my al crancke lenen.
Den leuenden vooys draeghd vrientscap henen,
Ieghenwordighen troost doet therte snaken:
Dabsentie verdriedt my en by zulcke renen,
Haer by zyn prisick vuer alle zaken.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken