De const van rhetoriken

130.
44
Als es nochtans de consone, zuuer en net,
Diueersch altemet ind scrifts verclaren,
Daer es corruptie in ende oock belet
Van goeden dichte, als mocht ghy niet bet
Ghy moetet vander consten weghe laten varen.
Sijn ende medicijn dat zelue openbaren:
Als spellen zie diueersch zoo ghy mueghd int acquijt schauwen
Men vindtere diese int dicht niet en soen sparen,
Maer ghy zuld zulcke termen vuer redijt hauwen.
131.
Alexander op ander: pinchoen op zoen,
Plaemd vut u sermoen, ghelijck zeel op pinceel:
De harmonie doet u datte gheuroen
Als spellen zij onghelijc, alleene om dat zij voen
Een accent: verschuutse, haudt an dit appeel:
Op gheld, ghewisseld, tsy zulck zom oft gheheel
Laedt varen wildy van dees const ouer luut spreken:
Vrédijnghe, vp gherijnghe, schuud in elc tenneel
Vvant de vuer syllabe wild haer te stijf vut steken.
132.
Dat tghelijck accent, tgoed dicht can maken
Blijckt an vele zaken van auden tye,
Neemd exemple an diueersche spraken:
Vvant te gheenen dichte en sauddy gheraken
An dees termen die ick hier belye,
Ghelijc, hoouerdië, Philosophië,
Blië op Marie: bonum, donum, ouer dweers,
D'accent maeckt dit goed end de synphonie
Als vald de vocale in de quantiteit diueers.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken