De const van rhetoriken

175.
59
Dan eist een cuenste hem cuenen benooghen
Om tdichts vertooghen zonder infractie,
Veel behendicheits, moet den lichame dooghen
Met tranen, met suchten, met vooyse, met ooghen,
Diueersche personagen maken diueersche actie:
In al dit hadde de vulle satisfactie
Gracchus, wien geen speelders nooit verbeiden coesten,
Zoo intentelick dede hy hem tot tspels redactie
Dat de vianden diett hoorden screien moesten.
176.
Een reden moet ghehuutt zijn tharer intentien,
Met excellentien slap oft coraiues:
Deene tale roerd haer met diligentien,
Dander ouerschietende, met frayer inuentien,
Zomtijd moet een sprake vallen amorues,
Dan beleedt mense weder orguilues
Fel buterthiere, tot tspels ghevouchten,
Zomtijd, saudainelick met woorden prues
Met vreese, cracht, gramscap, of met ghenouchten.
177.
Dit al moet ghedaen zijn te menigher spacien,
Niet met demonstratien oft zulcke mesprizijnghe,
Maer met hoefscher significatien,
Met vertoogh des vooys vul declaratien:
Dan comtere des arems ophef en risijnghe,
Principalick op eenighs persoons verpisijnghe:
Stampijnghe van voeten, zoo Tullius blye screef
En van als moet de ooghe doen de wisijnghe
Daer Roscius meester af tsijnen tye bleef.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken