De const van rhetoriken

212.
220
Ick hebbe ghedichtt met bliden talenten,
In Mercurius tenten, van minen beghinne,
Onder vueren en naer, sesse en dertigh esbatementen.
Achte en dertigh tafle spelen, zom in prenten.
Ende twaleue staende spelen van zinne.
Voort hebbic ghemaect (met paeis en minne),
Dertigh waghen spelen, ick moedt vermanen,
Als ick Facteur was te cleenen ghewinne,
Vanden Kerssauwieren, ende Paxvobianen.
213.
Nochtans en mueghd ghy dijns niet vergheten,
Maer moedt wel weten, bee versaeghd en staut,
Dat ick my metten auders wille vermeten:
Ende niet ghemaeckt en hebbe alle dees secreten,
Op eenen dagh: maer maecktet, zom iongh, zom aut.
Dus mueghdy ouerdijncken menigh vaut,
Die scoonen boomgaerd gheerd, moet menigh scuetkin coopen
De const vloeid ghelijck tsoet huenighmael daut:
Het en mach niet altoos al duer een guetkin loopen.
214.
Hier vueren daer wy dees conste verhieuen,
Vvildick u ghelieuen, in myn compositie,
Van Charten, Louen, Vutroupen, Minnebrieuen:
Om dat ghy schuwen saudt des aerbeids grieuen,
Als ghy tdichten anueerdt vuer u officie.
Hier met ghecrijghd ghy goe exercitie,
In dees edel const, waer of ick de keerne voe.
Onbedwonghen (ghebeen nochtans) zonder malicie,
Tgheent dat ick besta, weedt dat ickt gheerne doe.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken