De const van rhetoriken

178
Mind uwen naesten eer ghy ind verwijt sneeft:
In gheenrande dootvlecken en zijd beuonden:
Besighd tijd te wilen dat pas end tijd gheeft:
Twild ghedaen zijn te wilen ghy ind iolijt leeft,
Vvaer by ic my moet te segghen bedwijnghen,
Den tiid es priselick vuer alle diinghen.
iij.
Lucas vermaende ons in alle ziin zaken vroet,
Zoo ons ooc zijn, ander euangelisten radelick,
Dat den meinsche tot allen tiden waken moet:
Vvant hy periculues es vol twisten smadelick:
Perueers ende vul zondigher misten schadelick,
Onslien verleedende, als wiene tsmenschen doot griet
Eer vvy ons onder de helsche tourbisten bradelick
Vinden, laedt ons beteren onze snootheit.
Te vvilen vvy leuen, de verdiente zeer grootleit
Seid Ecclesiasticus: beidt huere nogh dagh,
By datmen ons, Ioannis nono, bloot seit.
Hier mueghen vvy boeten onzer zielen gheclagh.
Om dat elc inden tiid, dit, ter vveereld vermagh
Moet ic zulc als vueren tselue lied sijnghen
Den tiid es priselick vuer alle diinghen.
iiij.
Prince, den tiid es uutvercoren fiin.
Lustigh ende schoone vul edeler fundatien:
Vvant in den tiid, vvilde God gheboren ziin,
Het bleeck ten tide ziinder incarnatien.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken