De const van rhetoriken

142.
48
Naer een terme die vuertijds wel in eruen lagh
Ende icse versteerfuen sagh, en willick niet haken:
Als eist datmen tselue vuertijds verwerfuen plagh,
Vvat wiltmen besighen datmen wel derfuen magh?
Dbeste es wel segghen met curten spraken.
Vvat wildmer anders dan redijt af maken?
Vraghet meesters daer ick de zin an eenpaer legghe
Als zij ouerdijncken willen alle saken
Zij zullen beuinden dat ick waer segghe.
143.
Vut ia, ende neen, rysen veel deuictien,
Nochtans van fictien en willick niet rommen
Alleenelic, sprekick in dees restrictien
Van goede significatiue dictien,
Ofte syllaben die verstand mueghen sommen:
Die niet en beteeckenen, muegher wel commen,
Alzoot daghelicks blijckt in Mercurius crocht fijn:
Vvie dat hier ieghen es ick en wille hem niet dommen,
Maer dees const en mach niet te wel ondersocht sijn.
144.
Datmen wel deerfuen mach, alzulck pleit
Als van gheen authoriteit, blijckt hier vuer oghen,
Vuer gheseid hebben, seghd, hebben gheseit:
Vuer ouerleid hebben, hebben ouerleit:
Vuer bedroghen zyn, seghd, zyn bedroghen:
Oft steldse dobbele, waer by wy toghen
Dat zij lettel, oft niet, deser const sermoen stichten:
Sijnder leuende die dit niet deerfuen en moghen
De Naercommers (hopick) sullen op dit fautsoen dichten.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken