De const van rhetoriken

iij.
118
Vvijngaerd ghy zijt de Israelsche natie,
Ende van Iuda de hoghe generatie,
Iongh ende aud naer Esayas screue
Syn de spruten lude en stille,
Dus sprutende bloesseme, in midden deser statie
Stichtic eenen torre, dats vaste gratie
Tquaed te wederstane, hoe wel ic hulien gheue
Vwen vryen wille.
Eenen tuun vlichtic, vry van gheschille,
Dies hu te min magh den helschen gru slaen:
Draeghd goe druuen wildy ic laedt in hu staen.
iiij.
Vvijngaerd dy ouffenic metten verhueghden,
Vut dy kiesick steenen, dat zyn alle dueghden:
Hu plantick werdighlic als sweerelds huus,
Vvant hu exalterick.
Hier makick een persse vul hemelscher iueghden
Daer wy in perssen sullen veruuld met vruegden,
Contemplatiuelic dat zoete veriuus:
Hier omme laborerick.
Hu minnick ter dood toe, hu accollerick,
Mindt ghy my niet zo sal dy thelsche schu vaen:
Draeghd goe druuen wildy ic laedt in hu staen.
Hier na volghen Refereinen van thienen.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken