De const van rhetoriken

iiij.
132
Eerst esser den prelaet die God niet en ontsiet:
Ende den procchiepape die zyn keercke vliet:
Den landheere die vreck es ende onghenadigh
Zelden zouckt hy vrede.
Den rudder die zyn land vercoopt en faeld hier niet
Noch den auden kindschen man, cleen hachtmenzyn bediet:
Dan essere de schoon vrauwe onghestadigh,
Van onprofitigher zede.
Den rechtere die lieghd es hier ooc mede:
Ende den iuge die trecht met loosen sinnen keerd
Den muenic die gheerne uut rijd, haud hier ooc stede,
Ende daerme cleerc die tylicke minnen leerd.
v.
Voort esser daerme man die den wijn gerne coopt
Ende diongh wijf die te mattenen loopt,
Al vind zu ghemoet van haren zoeten smul
Zu es cleene gheturbeerd.
Dese vinden hem alle versaemd ghehoopt
Ghelijc ghecoppelde schapen tsamen ghecnoopt:
Dus heefter ons bisschop een dossine al vul,
Die zelden profiteerd.
Mueghen zy int schip zo eist wel ghecalculeerd,
Zy vindere van allen twijnders, weuers, blauwers,
Van diueersche neerijnghen eister ghestoffeerd
Procuruers, tapitchiers, barbiers, en brauwers.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken