De const van rhetoriken

Van drien, in zes halue regulen.
Den god Mars doet snéuen,
Veel suchten en béuen,
Als diet al niedt en weerd:
Maer den Paeys doet léuen,
Ende cant al gheuen
Dat d'Oorloghe verteerd.
Van vieren.
62
Die op een vraue moet bemudst ghenoost blaken
Ende haer nooit en sprac, die hem vul nooden eerft:
Die zonder confort altijd moet naer troost haken
Peinst of hy Maertelare dusent dooden steerft?
Van vijfuen.
Schoon Venus hertekin, als es de ghifte cleene,
Dijnckt, Ionst gaf van deser saken dbeuel goed,
Dat mach u blijcken, by mijnen gheschrifte reene:
Dies als ghy hebd tot eenighrande spel spoed
Peinst om my, en siet dat ghy altoos wel doed.
Van sessen.
Hoord wat onslieden Higinius leerd
VVien ic fabuliste en poëte hauwe:
Als Iuppiter hem hadde in een zwane verkeerd
Veranderde haer vrau venus in eenen arend appeerd
Ende iaeghde dus Iuppiter, als hem ghetrauwe
Inden schoot van Nemesis de schoone vrauwe.
Hier naer volghen Rondeelen, van allen soorten.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken