De const van rhetoriken

iij.
152
Den cnape es nu meester int werelts ghespan:
De minste wild vueren sitten nu voord an:
Elck es tot zinen vullen wille gheneghen:
Den man sweerd tswijfs doot, ende dwijf vanden man:
Elck queld sinen naesten daer hy can:
Ghebuers sietmen om ghebuers schade pleghen:
Goederthiereit es dood: Accoerd es versleghen:
Men en acht rechueerdicheit noch ghenade:
Van niemend en werdt een woord verdreghen:
Vvant der compassien en slaet niemend gade.
Niet min al es elck vul van quade,
Als iond elc valsch van rade sinen vriend venijn,
Alst Gode beliefd dan salt anders zyn.
iiij.
Prince,
Prince die dus leuen, zyn qualick bedocht,
Het ware veel beter Gods liefde besocht:
Vvant het al verganghelick es in dit leuen.
De Trooysche Heleene, excellent ghewrocht,
Heeft ons van dien exemple ontcnocht,
Als zu drie ontschaken hadde beseuen:
Ende dautheit haer heeft den cheins ghegheuen,
Inden spieghel veranderd siende haer schoon voerme,
Begonste te weenene, zeer bouen screuen,
Verwonderende haer zulc een verrunseld woerme.
Dus eist met onslien zondaers enoerme:
Vviens quaetheit roupt stoerme, vuer thoogste anschijn:
Maer alst Gode belieft dan salt anders zyn.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken