De const van rhetoriken

115.
39
Dan zijnder meesters die wel cuenen préken,
Oock vul ghebréken, zoo ickt tooghe speciälic,
Ende brijnghen voord met subtilen tréken
Datmen den Duuel en magh nomen noch spréken,
Ende als ghy om prijs dicht principalick:
Alzo my dijnckt, zy verstaen dat qualic,
Vvant daer hy Christum leedt in der wostinen hol
Es hy viere werfuen ghenoemd verbalic,
Ende bouen dien Sathan, der noordscher cockinen drol.
116.
Noemtene d'Euangelie zoo ick claer meercke
Zoo stijf opt steercke, daer en t'ander plecken
En wy van hem daghelicks zijnghen in de keercke,
By wat docteure, ofte by wat cleercke
En souden wy hem in ons dicht niet vertrecken?
Dit zijn opinien daer de lieden met ghecken,
Dus noemtene vry u en zal gheen oultrage naken.
Vvaer omme zomen hem by namen niet wecken,
Hy magh om prijs wel een personage maken.
117.
Ander soerte essere ende oock vul fictien
Staende ter deuictien, hoc hooghe gheclommen,
De welcke makende syn restrictien
Opde namen ende propre dictien
Die en mueghen ind vocabelen niet commen:
De cauze soen zy my moeten sommen
Vvin omme men de lieden aldus ontstichten sagh?
Ick zegghe ende wille my dies berommen
Tvocabelen veruangd al datmen dichten magh
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken