De const van rhetoriken

166.
56
Tketen dicht daer ic subtylick naer poghe
Comd byden vertoghe van Maro zeer wijs
In zine achste voorghenoemde egloghe,
Daer hy vander liefden spreeckt zeer hoghe,
Ind veers Crudelis mater ghenoopt propijs:
Ende vut Ausonius discreet aduijs,
Sijn monosyllaben van ons ouer dweers ghemind,
Die in dat cas wat strangher steeckt naer prijs
Daer hy Res hominum fragiles, tveers beghind.
167.
Rethorike diemen van achtere keerd
Zeere gheheerd, ghelijck dees reghel vul listen:
Alchimisten zijn wijs, niet ongheleerd.
Seghd de reden dus, ende haer schande vermeerd:
Ongheleerd, niet wijs zijn alchimisten.
Alzulcke ambagen, dobbel vul twisten,
Den zin verdraeid hebbende meest deel ind quade,
Leerde ons eerst Sotades een vanden sophisten
Ende heedt rethorike Retrograde.
168.
Dmaken van den spelen om ons behoedsele
Vuer een verzoedsele op ons ghedaut,
Hebben wy oock vanden poëetschen broedsele,
Vergilius ende andere gheuen ons tvoedsele,
Seneca, Terentius, met gaders Plaut:
Vvie dese ouerleest, tsy iongh oft aut,
Vindt altoos bliden vut gangh in de comedien:
Ongheluck ende bloedsturtijnghe menigh vaut
Zullen altoos blijcken in de Tragedien.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken