De const van rhetoriken

165
Vvat magh icks comt ghy ter helscher sate
By dinen schulden
Ick bemd, wiens woord de propheten vervulden,
Dat ickt al iugieren sal ind tsweerelds ent.
O meinsche, my wonderd dat ghy my niet en kent!
viij.
Prince, hooghste God, goederthiere beuonden,
Nu, ende ooit, van doen ghy my hebt ghesonden,
Om beteren Adams schuld als dyn eenigh kind
Ind schoone eerdsche dal:
Daer ick bespauwen vvas, ghegheesseld, ghebonden,
Ghecroond, ghecruust, met dlijf vul wonden,
Vanden iuedschen honden, van my nochtans bemind:
Dit leed ick groot en smal.
Hellaes! ghy ende icke duer dit gheual,
Niet el en begheeren,
Dan danckbareid alleene, die mocht loonen al:
Maer zy willens hem vveren.
O meinsche! beterd dyn sondighe affeeren:
Ick mach u beuriden vuer thelsch serpent.
My vvonderd zeere dat ghy my niet en kent!
Hier naer volghen de Refereinen van veerthienen.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken