De const van rhetoriken

iiij.
72
Als hebben wy ghesneefd duer onze zonden
Den paeis es vonden, midts prouisie des heeren
Die onser ontfaermd te deser stonden,
Zo wy den prophete Amos hooren vermonden,
Segghende tot hemlien die zyn weghen leeren:
Mijn vanghenesse willic van hemlien keeren
Laetse metsen, wuenen, planten en van gheenversuchten wet en,
Haerlieder wijn drijncken ende haerlie. vruchten eten.
v.
Den heere weerd nu des slapers vedere
Van op van nedere, ende ontweckt tvolck al:
De gauden eeuwe keerd nu wedere,
Elck zy in god sijns tijds bestedere,
Hy eist die de zyne niet laten en zal.
Eerd God, deeld den aermen van groot en smal,
Van dies hy verleend zonder eenigh slueren
Zo crijghdy vulle wijnperssen en vulle schueren.
vj.
Doerloghe es wegh twist es ghesust,
Die waren ontrust sullen nu verblyden:
Iustitie ende paeys hebben ondercust.
Die om maligneren stelden haren lust
Zullen hem lien voord an moeten vermyden:
Brand stichten, foertche, tgheweldigh stryden
Cesseren nu ten tyden, dwelck elc ter trauwen hacht:
Niet meer en sal gebueren roof noch vrauwen cracht.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken