De const van rhetoriken

Epithaphie.
239
Niemend de drie zusters verbidden magh,
Zy hauwen haerlieder ghesteckten dagh,
Sonder incrempen, int tsweerelds vaste plein,
Tot eeuwighen tiden.
Ind iaer duust vijfhonderd met hand gheslagh,
Als men daer toe tsestich schriuen sagh,
O wy! o wagh! bleef heer Matthijs de Castelein,
God wille hem verbliden.
Screid Nymphen van Helicon! screid Pieriden!
Screid Oreaden! screid Libethriden!
Screid Pipleyden zonder beswiken!
Screid Mercuristen! screid Castaliden!
Bescreid den bemindere van Rethoriken!
[Theoriestrofe 222: Proverbien]
Prouerbie oft Adagie.
222.
Om dat wy teenen hende zauden gheraken,
Van ons voornoemde zaken, hoord ghy scholieren.
Zomighe redenen heeten Ghemeene spraken,
Die een costelicke rethorike maken,
Ghenaemd Prouerbien inder gheleerden papieren.
Ghelijc Cocodrilsche tranen, Olie in vieren:
Blender dan een Mol: en zulcke suffragien,
Vveedt dat dese zeere een dicht verchieren,
Ende heeten Prouerbien oft Adagien.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken