De const van rhetoriken

181
Hoe mi daer therte af zweert.
Droufheid ende vrueghd, es alder minnaers liet,
O lief! ghy zides mi weert.
Vuer alle vrauwen heeft u miin herte begheert.
Hoe ghy miin bloet verteert, ic bent diets niet
ontbeert,
Ten helpt al nogh en deert, troost ghi mi onversadigh.
Van ooit, dbeghinsele, tot in den steert.
Hebbic u in vveerden ghehad, vald niet ouerdadigh,
Die u bemind, lief, vveest hem ghenadigh.
iiij.
Princesse, neemd dit om een ghediincken:
Diin vriendelicke ooghskins laet op mi piinken:
Tot miins droefheits minken en valt niet schadigh
Miins herten bloet, willick u couuer schiincken:
Die hu bemind, lief, vveest hem ghenadigh.
Referein van xv. Ander snede.
j.
Es hier iemend zoo curieus van bestiere,
Die naer miin regiment vraegt, ofte miin maniere
Vvies ic versiere, ind svveerelds plein?
Ic maecks hu expeert.
Vveedt dat ic delicatelic mi zeluen aeihiere,
Alle vrueghd antiere, te vvine te biere,
Niemend en obediere, maer volghe minen trein.
Alzoodt natuere begheert.
Met miinder vveerdinne ben ic lief en vveert,
Duer al miin groot ghevveld.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken