De const van rhetoriken

183
Als den rommighen Baal, hebbic elcken verachtt:
Als Pharao bedachtt, ben ick vul exactien:
Mids Helijts quaed bloed.
Met Amon hebbic gheheel stoopen ghewachtt:
Dinen ende Bersabé hebbick vercrachtt:
Metten Phariseeusen ben ick vul detractien,
Ende noch eist al goed.
Hoouerdigh als Nicanor, terdickt al onder voet:
Vul Neroets wreeder seden.
Op Abimilechs tronck legghic zin ende moed:
Als Achab zonder reden.
Metten vijf zotte maegden es myn wijsheit leden,
Dies vallick met Lucifer menighen fraeien val:
En al heb ic met d'au biblisten, die noit duegt en deden
Ditte al duerwaeght totten dagh van heden,
Tes noch goet, maer, ic en weet waert draeien sal.
iiij.
Prince, God heere, diedt al salueerd,
Dusent perikelen hebbick ghesustineerd:
Dyn ghebod ghereiecteerd ende ouertorden,
Met Balacs qua doctrine.
Die met my verkeerden zyn dood ende ghepasseerd,
Ende ick hebbe in zonden gheperseuereerd.
Met Eutichus verslapende dine helighe worden,
En Paulus discipline.
Dies vreesick Abyrons veruaerlicke ruine,
Oft Antiochus wederstoot.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken