De const van rhetoriken

[Refreinen van 13-en]
Referein van xiij. Int Amoureus.
.j.
147
O goddinne, vander minne, die Venus heedt,
Hoe queldy, ende veldy, al myn ghemack?
Dyn ontrauwe, duer rauwe, my therte verleedt:
Vvant druckigh, ongheluckigh, ben ic ghebeedt,
Vul anxt in my ghespreedt, op der minnen tack:
Dies vverdick puer lack, noit svvaerder pack.
Vvee my datse ontstack myn sinnen viue:
Vvant tsvveet my uutbrack, als ickse lest sprack,
Vvee dat icks my an track: ic ducht icker bliue:
Drijnckic, ofte, schijnckick, oft vvies ic bedriue,
Vveder ic slape, of scriue, ic sta ter lueren.
Ind ouerlegghen, magh ic segghen, met ghekiue,
Vvie hertelick mind moet dicvvilt trueren.
ij.
Veel truerins, te suerins, lidick alleene,
Groote smerte an therte, doet my den stoot.
Ic bedeerue, ende steerue, in druck, in vveene:
Ind raden, vul onghenaden, slacht zu den steene,
Haren troost es cleene, als hebbicks noot.
Ic kend al bloot, haer vvanghskins root,
Brynghen my ter dood ende niemend el:
Zichtent dat su ghoot, haer liefde zoo groot,
In myns herten scoot, zo en voer ic vvel.
Druck, rauvve, ghequel, duer Cupidoets beuel,
Vallen my te fel, vvel tharerkueren:
Dies segghick snel, duer liefde zeer rebel,
Vvie hertelick mind moet dicvvilt trueren.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken