De const van rhetoriken

232
Ons saligheits bediet sochte,
En tonswaerd hem gheneerde.
Die ons allen schiep naer zyn edel weerde,
Ende naer zyn figuere,
Met gaders zyn moeder de zuuer gheerde,
Ende maghet puere,
Beware inder eeuwigheit talder huere,
Onsen Keyser Carolus, vuer elck grieueren:
Dat hy metten zinen alle last verduere.
In sghelijcks die de stede hier gouuerneren,
Ende u allen die ons spel comd visiteren.
Hende, of tsluten van Spelen.
Hoe wel wy naer danck haeckten,
Mids ons goe intentie,
Als eist dat wijt lanck maeckten,
Ghy gaefd ons silentie.
Moerghen zuld ghy hooren een nieuwe inuentie
Vanden viand rebel:
Vvy bidden elc verchiere ons met syn presentie
Vvy en heesschen niet el.
De meeste menichte vul zonden fel
Zal moerghen bekeeren, zonder langher traghen.
Nooit materie en ghenouchde u zoo wel:
Elcke bloedsturtinghe sal een doot zonde uut vagen:
Blijfd heden meer beuolen, Gods zoet behaghen.
Matthijs de Castelein, De const van rhetoriken