Couperus ' Komedianten' en het Rome van Domitianus - Tresoar

More documents

Recommendations

Info

III Rome als Ziekte 1 Sint Pietersplein Weer luidt de bronzen klok, luid over zuilengangen en brandend open plein, uitgolvend naar de stad. En waar de droppels der fonteinen ’t zonlicht vangen tintelt een regenboog weer trillend in het nat. Ook in de blauwe schaduw blijft de hitte hangen. Ik zie het draaitoneel, dit eeuwig zonnerad van auto’s kosmisch in hun werveling gevangen rondom de naald die eens een pharao aanbad. Dan, aan het raam, verschijnt er ratelt een applaus als gaat Gods poppenkast voor één vertoning open – een bruidje in het wit; maai neen, het is de paus. De armen uitgestrekt bidt hij een monotoon en knersend kerklatijn in Christus’ mikrofoon. Bij ’t stalletje staat Truus een plastic kruis te kopen. 2 Grand Tour Op weg naar de ruïnes van een dode keizer in een inferno van verstikkend autoroet zie ik een reiziger die ‘t oude Rome doet met ratelkoets en paard, want ach, hij is niet wijzer. Hij filmt: een dode pijnboom, blakerend Fiatijzer en, na de rood bevlagde werkelozenstoet die als een open ader door het centrum bloedt, ’t waterkanon dat stralend opspuit als een geiser. Hij filmt en waant zicli in een zomerpastorale. Beschonken immers van de goede slechte wijn doet Rome ziel en zinnen ruimer ademhalen? Hij filmt: de zwarte tempels, kerken, suoni, luci – paspoort en portefeuille, alles alreeds foetsji – want o, in Rome, Rome ... daar toerist te zijn! 3 Licht Het Forum in de zon, de zuilen en de rozen en van de Palatijn de milde lentewind hier worden wij weer stom en tot geluk verkozen het éne ogenblik, dat alles herbegint. Zie, langs de stramme muur waar wij bevrijd verpozen verglijdt de schaduw van dit lachend wonderkind: de eeuwig nieuwe tijd die in het tijdeloze verwaaien van de dag zijn diepste wezen vindt. Want trager stroomt het bloed maar sneller gaan de zinnen waar tussen marmergruis en welherbouwde bogen de kern van het bestaan, gelouterd in het vuur van zoveel gouden licht, bereid tot diep beminnen, zich plotseling openbaart als goddelijk vermogen in de doorleving van één stervend middaguur.
‘Ik ben autodidact, ik bedoel, ik ben niet opgevoed in humaniora zoals de meeste mensen, en dit is een soort compensatie. Ik beleef die wereld der Atriden zoals kinderen cowboys en indianen beleven. Moorden en geweld in de antieke cultuur houden mij op een misschien speciale manier bezig. Het is namelijk een artistieke overdrijving van wat wij dagelijks beleven’, aldus de Vlaamse auteur Hugo Claus (geb. 1929) in verband met zijn jongste klassiek experiment, de bewerking van de Orestes van Euripides 1 . Ontdaan van haar boutadekarakter kan deze uitspraak licht werpen op de misschien dilettantische, maar niettemin luciede relatie van Claus tot de klassieken. De antieke retoriek bezat al een begrippenapparaat om de ingewikkelde fenomenen aan te duiden die men tegenwoordig met de verzamelnaam intertextualiteit aanduidt 2 . Een bruikbare indeling daarvan kan uitgaan van operaties die uit de recente ontwikkelingen van de linguïstiek bekend zijn, m.n. additie (die aanleiding geeft tot ‘uitwerking’), deletie (die tot resumé leidt), substitutie (die de vertaling definieert) en repetitie (die allusie en citaat produceert). Vanzelfsprekend zijn combinaties van deze operaties mogelijk: Claus’ bewerkingen bijvoorbeeld zijn niet al- leen vertalingen, maar voor een deel ook uitbreidingen en bekortingen van de oorspronkelijke teksten. Wellicht kan men de oude begrippen met de nieuwe verbinden door de substitutie te classificeren als translatio, de additie en de deletie als aemulatio en de repetitie als allusio. Ook waar de begrippen elkaar niet volledig dekken, zoals bij de aemulatio, kan men de oude terminologie bij wijze van hommage behouden. Wel te onderscheiden van de intertextuele operaties zijn hun functies. De nieuwe tekst kan constructief staan tegenover de oude of destructief: hij kan de oorspronkelijke zin overnemen of verwerpen. Totaal constructief is het plagiaat, partieel de variatie, totaal destructief is de kritiek, partieel de correctie. Met deze begrippen zal ik thans de contacten van Claus met de antieke cultuur proberen te beschrijven. Translatio 293 CLAUS CLASSICUS Paul Claes Ik definieer de vertaling als een substitutie, nauwkeuriger: als de omwisseling van de tekstvorm (klank) met belioud van de oorspronkelijke betekenis. Claus’ versies gaan verder. Het zijn geen woord-voor-woordoverzettingen, maar transposities van cultuur tot
Page 2 and 3:
142 Een verworpen fragment van Dèr
Page 4 and 5:
144 te wekken dan te bevredigen en
Page 6 and 7:
146 Haar Hektor sprak met zijn Andr
Page 8 and 9:
148 Dèr Mouw de passage bij Homero
Page 10 and 11:
150 4 en 9-10 van resp. november '7
Page 12 and 13:
152 eens komt de dag, waarop het he
Page 14 and 15:
154 COUPERUS ALS SURPRISE F. L. Bas
Page 16 and 17:
156 de. Veel van Couperus’ schets
Page 18 and 19:
158 komt morgen denk ik, klaar’.
Page 20 and 21:
160 aan schrijven’. - De grote 14
Page 22 and 23:
162 Couperus ’ Komedianten’ en
Page 24 and 25:
164 tio Oratoria 5 ; dat de dichter
Page 26 and 27:
166 was. Couperus introduceert Cris
Page 28 and 29:
168 Romeinse theater niet heel aann
Page 30 and 31:
170 Petronius bij Couperus J.B.W. P
Page 32 and 33:
172 Couperus’ mooiste antieke ver
Page 34 and 35:
174 beden Gito. Nog enige opvarende
Page 36 and 37:
176 gebrachte verplaatsing van de v
Page 38 and 39:
178 het celeuma in. Zo zijn in Coup
Page 40 and 41:
180 De antieke mythische verbeeldin
Page 42 and 43:
182 Uit het voorgaande blijkt voldo
Page 44 and 45:
184 in Vandaag van de oudere over d
Page 46 and 47:
186 Het spreekt vanzelf dat, wie he
Page 48 and 49:
188 stukken. Het interludisch Voorw
Page 50 and 51:
190 Wat de conclusie van de eigen N
Page 52 and 53:
192 De Herder Apolloon, een onontde
Page 54 and 55:
194 4 Maar: ‘Leto! ’. zegt hij,
Page 56 and 57:
196 Structureel gezien valt direct
Page 58 and 59:
198 8 V.W., III. Beginselen der Che
Page 60 and 61:
200 Korinthe om op kracht te komen.
Page 62 and 63:
202 stuiven ‘roepende dat de zon
Page 64 and 65:
204 ster af te schaffen, uit te ban
Page 66 and 67:
206 Jan Heyn Jr., De duistere denke
Page 68 and 69:
208 als vuur. Leopold draaide zich
Page 70 and 71:
210 het leger moest voort. En na ve
Page 72 and 73:
212 bank. Alles lag klaar voor de l
Page 74 and 75:
214 veen. Haar tante nam me in de a
Page 76 and 77:
216 paradox. 5 Onder paradox wil ik
Page 78 and 79:
218 3 Men ziet het, als ooit een sa
Page 80 and 81:
220 zeestraat moesten varen, maar o
Page 82 and 83:
222 orthodox-Nietzscheaanse lijn vo
Page 84 and 85:
224 nog eenzijdig. In r. 3 is het o
Page 86 and 87:
226 Kirke en Odysseus Zij stonden s
Page 88 and 89:
228 Phaëton Zóó streng had hij d
Page 90 and 91:
230 Apollo konnte nicht ohne Dionys
Page 92 and 93:
232
Page 94 and 95:
234 hogelijk prijst: ‘Ik herlees
Page 96 and 97:
236 heden. Een ietwat beschonken Eu
Page 98 and 99:
238 maar een jongen lijk Paris, die
Page 100 and 101:
240 onverklaarbaar was als de Olymp
Page 102 and 103: 242 oedipale terugkeer naar de oors
Page 104 and 105: 244 wohl gehort und wohl empfunden,
Page 106 and 107: 246 258/259: Violenta nemo imperia
Page 108: ‘Een diep verlangen bloeide in he
Page 111 and 112: Stukjes antiek bij G. Achterberg W.
Page 113 and 114: lezer, wat de dichter overkomt, en
Page 115 and 116: 2 ZIEKENHUIS Ziekenhuis. Wiekensuis
Page 117 and 118: geheel voor het gedicht, omdat ik z
Page 119 and 120: zinnig voor zijn eigen bedoelingen.
Page 121 and 122: eeld uit latere tijdperken. Toen al
Page 123 and 124: ingepast: door de episodenbouw en d
Page 125 and 126: MYTHE EN MIMICRY Hedwig Spellers 26
Page 127 and 128: 267 Toch bestaan er plausibeler ver
Page 129 and 130: Tot een paroxistische kristallisati
Page 131 and 132: Oedipus op Korfu R. Th. & W. J. van
Page 133 and 134: niet meer dan een ‘rechtvaardighe
Page 135 and 136: ewerking van de stof een aantal ‘
Page 137 and 138: één been in die werkelijkheid en
Page 139 and 140: heeft, zal wel gezocht moeten worde
Page 141 and 142: Overal borsten Mus - meubelbruin ge
Page 143 and 144: de goden slechts bestaan door de me
Page 145 and 146: DE GRIEKSE GODEN LEVEN NOG Hans War
Page 147 and 148: Hetzelfde beeld in ‘Oorzaak en Ge
Page 149 and 150: ARES Wilde Ares, ik ben de vrede mo
Page 151: II Truus in Rome 1 Palatijn Het den
Page 155 and 156: Aemulatio De drie adaptaties die Cl
Page 157 and 158: tussen nacht en morgen staat, naar
Page 159 and 160: aan de naam van de vader voorbereid
Page 161 and 162: op Claus’ zodiakteken, de Ram (to
Page 163 and 164: ma, Bijlage van Kleio, III, 2 (1973
Page 165 and 166: Hetzij ze harteloos nrijn hartstoch
Page 167 and 168: Na zijn omhelzing zal de Dood je wi
Page 169 and 170: etrekking op de antieke notie van h
Page 171 and 172: De rangschikking als driehoeksfiguu
Page 173 and 174: vonnd door de vijf planeten, bezit
Page 175 and 176: Het Orpheus-thema in de Nederlandse
Page 177 and 178: Orpheus kan voor LUCEBERT optimaal
Page 179 and 180: 319 In de korte roman Orpheus (1960
Page 181: 10 Voor een bespreking van deze rom
show all

Couperus ' Komedianten' en het Rome van Domitianus - Tresoar

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?