Couperus ' Komedianten' en het Rome van Domitianus - Tresoar

Wij kunnen dus reeds gewagen van een kennis van de Apolloon-mythe; Apolloon werd door
Zeus gestraft omdat hij, in zijn wraakzucht, Kuklopen had gedood; zijn straf bestond erin een
lang jaar (7 jaar) op aarde, onder de mensen, door te brengen. Hij werd veehoeder bij Admetos.
Voor koning Admetos betekende dit lange jaar een periode van overvloed en weelde: de koeien
wierpen tweelingskalveren.
Na 1893 verdwijnt de mythe momenteel tot 1909, i.e. de publicatie van ’s schrijvers opstel,
Constantin Meunier te Leuven. 3
Even later zal zich de dichter deze mythe herinneren en opnieuw gebruiken als inleiding bij zijn
Bestendige Aanwezigheid (1918 ). 4
Hier deelt de schrijver ons mede dat hij steeds zo graag een Admètos-mythe had willen
schrijven, en hij legt er de nadruk op de bestendige uitstraling van de godheid en haar
permanente aanwezigheid. Het geldt aldus een permanent wonen in God of bewoond worden
door God. Zoals men weet is het thema van het wonen in het algemeen en het wonen in God in
het bijzonder immer een hoofdbestreven van de dichter geweest. Zijn produktie getuigt
hiervan. 5
Andere sporen van de Apolloon en Admètos-mythe treffen wij aan in de aantekeningen op losse
bladen die aan het einde van Agenda 1918 werden ingelast. Naast notities omtrent Bellerophoon
vindt men aldaar een plan voor een onbekend en onbetiteld stuk, dat gebaseerd is op de
Admètos-mythe.
Verder verstrekt Carnet 1927 ons enkele nuttige inlichtingen. Op blz. 15 van dito carnet is er
sprake van een Ik en Apolloon. Ibidem, blz. 19 stuiten wij op drie verzen die als het ware een
echo zijn van de openingsverzen van het in de nalatenschap ontdekte fragment, nl.
Hoog op de hille, en zijne voeten plat
stond in het rood gezicht der bolle maan
Apolloon
195
Op blz. 23, gedat. 1 maart, meldt de schrijver dat hij aan De Herder Apolloon is begonnen te
werken. Het is dus waarschijnlijk rond deze tijd dat dit fragment het licht heeft gezien.
Vanwege de dichter geldt het wel een op zijn minst 34 jaar lange bezigheid met dezelfde mythe.
Het rijpingsproces schijnt ten einde te zijn. Deze lange incubatietijd toont eens te meer aan hoe.
sterk de interne coherentie van Van de Woestijnes scheppingskracht en produktie was. Nergens
valt er een omwenteling of ommekeer te bespeuren. Zijn oeuvre heeft zich geleidelijk ontwikkeld.
Hierbij mogen de eerste elementen van de literaire produktie van de 15-jarige knaap beslist
niet over het hoofd worden gezien.
Aan de hand van de hierboven vermelde gegevens uit ’s dichters agenda’s en carnets kunnen wij
enigszins uitmaken wat De Herder Apolloon had moeten worden. Legt men de ingelaste
aantekeningen naast de gegevens van 1927, het valt direkt op dat ze elkaar aanvullen. In beide
gevallen gelden de 4 seizoenen als structurele basis. Dit fragment zou de lente moeten
vertegenwoordigen. De Herder Apolloon had dus een vierledig epos moeten worden dat de
inwerking van de bestendige aanwezigheid en de zaligmakende invloed van de vleesgeworden
godheid had moeten bezingen.
Nu wat het fragment zelf betreft.