Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..

CZE˛ŚĆ I
kwasoopornych M. ulcerans (owrzodzenie Buruli). M. marinum jest innym
gruźliczopodobnym prątkiem, który może być izolowany z przewlekłych,
wrzodziejących zmian guzkowych na rękach, ramionach i innych eksponowanych
powierzchniach skóry u pływaków i rybaków.
Hodowla
Jeśli w badaniu mikroskopowym widoczne są bakterie lub grzyby, materiał należy
posiać na odpowiednie podłoża. Niezależnie od wyników badania mikroskopowego,
wszystkie próbki ropy lub wysięków powinny być posiewane na co
najmniej trzy podłoża hodowlane:
– agar z krwią do izolacji gronkowców i paciorkowców;
– agar MacConkeya do izolacji Gram-ujemnych pałeczek;
– podłoże płynne, które może posłużyć jako podłoże wzbogacone zarówno dla
tlenowców, jak i beztlenowców, np. podłoże tioglikolanowe lub bulion
z wyciągiem mięsnym.
Objętość inoculum powinna być uzależniona od wyniku badania mikroskopowego
i waha się od jednego oczka ezy do kilku kropel. Jeśli w barwieniu metodą Grama
widoczne są liczne mikroorganizmy, próbka powinna przed posianiem zostać
rozcieńczona w małej ilości sterylnego podłoża płynnego. Jeśli do posiewu
używana jest wymazówka, materiał należy nanieść na niewielki obszar płytki,
a następnie rozsiać ezą na pozostałej powierzchni. Jeśli wymazówka jest sucha
należy jąnajpierw zwilżyć małą ilością sterylnego bulionu lub fizjologicznego
roztworu soli. W każdym przypadku technika posiewu powinna umożliwić
uzyskanie pojedynczych kolonii do identyfikacji i antybiogramu.
Przed posiewem płytkę zawierającą agar z krwią należy suszyć w cieplarce przez
20 minut, minimalizując w ten sposób ryzyko przerośnięcia przez rozprzestrzeniający
się Proteus spp. Posiane płytki powinny być inkubowane w 35°C
w eksykatorze. Rutynowo podłoża należy inkubować dwa dni i obserwować
codziennie wzrost. Jeśli prowadzona jest hodowla mikroorganizmów o wysokich
wymaganiach odżywczych, konieczna będzie dłuższa inkubacja (1 – 2 tygodnie
lub więcej). Jeśli wzrost pojawia się na podłożu płynnym, należy wykonać
preparat barwiony metodą Grama i hodowle przesiać na odpowiednie podłoża. Na
zlecenie lub jeśli na taką konieczność wskazuje wynik badania mikroskopowego,
można zastosować specjalne dodatkowe podłoża hodowlane:
• Jeśli uwidoczniono gronkowce, pomocny w uzyskaniu czystego wzrostu
i wstępnego rozróżnienia między S. aureus i innymi ziarenkowcami jest agar
z mannitolem.
• Jeśli zaobserwowano paciorkowce, ich identyfikacja może być przyspieszona
przez umieszczenie na linii pierwszego posiewu różnicującego krążka z bacytracyną.
• Jeśli zaobserwowano drożdże lub grzyby, próbka powinna być także wsiana do
dwóch probówek z agarem Sabouraud, jedna do inkubacji w 35°C, druga
w temperaturze pokojowej, obydwie obserwowane przez miesiąc (do izolacji
Candida spp. wystarczy agar z krwią).
• Jeśli w preparacie barwionym metodą Ziehl-Neelsena uwidoczniono kwasooporne
prątki, materiał należy posiać do 3 probówek z podłożem Löwensteina-
-Jensena. Próbkę zawierającą również niekwasooporne prątki przed posiewem
należy dekontaminować. Szybko rosnące bakterie, takie jak M. fortuitum,
mogą ginąć w procesie dekontaminacji; wyrastają one na agarze z krwią
i agarze MacConkeya w ciągu 3 – 7 dni. Rozgałęzione, nitkowate, częściowo
107