Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..

BADANIA SEROLOGICZNE
7. Odczytać wyniki w poniższy sposób:
Całkowita aglutynacja 4+
Około 75% zaglutynowanych komórek 3+
Około 50% zaglutynowanych komórek 2+
Około 25% zaglutynowanych komórek 1+
Śladowa lub brak aglutynacji –
Probówkowy test wykrywaja˛cy aglutyniny w brucelozie
Przygotować seryjne rozcieńczenia surowicy i surowicę kontrolną w poniżej
przedstawiony sposób:
1. Dla każdej badanej surowicy umieścić po 8 probówek w stojaku.
2. Do pierwszej probówki w każdym rzędzie dodać pipetą 1,9 ml NaCl (0,85%),
do kolejnych po 0,5 ml.
3. Do probówki z 1,9 ml NaCl dodać 0,1 ml surowicy.
4. Dobrze wymieszać pipetą i przenieść 0,5 ml roztworu do probówki drugiej.
Dokładnie wymieszać.
5. Do kolejnych probówek w rzędzie, łącznie z siódmą, dodać 1 kroplę
rozcieńczonej surowicy. Wymieszać dokładnie. Z probówki 7. po wymieszaniu
usunąć 0,5 ml roztworu. Probówka 8. jest kontrolą antygenu.
6. Do każdej z 8 probówek dodać 0,5 ml odpowiedniego antygenu. Wstrząsnąć
statywem, mieszając antygen z surowicą. Kolejne rozcieńczenia wynoszą
odpowiednio od 1:20 do 1:1280.
7. Inkubować w łaźni wodnej w 37°C przez 48 godz., zgodnie z zaleceniami
producenta.
8. Oceniać makroskopowo obecność aglutynacji w probówkach przez 1 minutę
w dobrym świetle na ciemnym tle. Przy odczycie nie wstrząsać probówek.
Dodatnia reakcja wykazuje widoczną aglutynację (granulację); ujemna reakcja
wykazuje zmętnienie zawiesiny bez aglutynacji. Najwyższe rozcieńczenie
wykazujące aglutynację jest mianem surowicy.
Odrzucić antygen, który nie aglutynuje z dodatnią surowicą kontrolną lub
aglutynuje z ujemną surowicą kontrolną.
Aglutynację można obserwować w surowicy zdrowych osób, stąd pojedyncze
surowice o mianie niższym niż 1:80 mają nieznaczną wartość.Fałszywie dodatnie
wyniki otrzymuje się także u pacjentów zakażonych Francisella tularensis lub
u szczepionych przeciw Vibrio cholerae. Za pomocą tego testu nie można
zróżnicować infekcji wywołanych B. abortus i B. melitensis.
Odczyn ASO
Zakażenia paciorkowcowe są częste i przeciwciała przeciw paciorkowcom
występują w dużym odsetku populacji. β-hemolizujące paciorkowce grupy A
wytwarzają dwie hemolizyny: wrażliwą na tlen streptolizynę O i tlenowo-stabilną
streptolizynę S. Jedynie zredukowana (nieutleniona) streptolizyna O jest immunogenna
i wykorzystywana w odczynie. Reakcja oparta jest na wytwarzaniu przez
pacjenta zakażonego Streptococcus pyogenes (grupa paciorkowców A) przeciwciał
hamujących aktywność hemolityczną streptolizyny O. Przeciwciała zwykle
utrzymują się długo, stąd pojedyncze stwierdzenie podwyższonego miana nie
świadczy o aktywnej infekcji. Jedynie w przypadku czterokrotnego wzrostu miana
przeciwciał w kolejnych próbkach, pobranych w 10 – 14-dniowym odstępie,
152