Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..

CZE˛ŚĆ I
Dla szczepów H. influenzae należy określić zdolność wytwarzania β-laktamaz,
np. za pomocą testu z nitrocefiną. Nie wytwarzające β-laktamaz H. influenzae
rzadko wykazują oporność na ampicylinę. W związku z powyższym nie zaleca się
oznaczania wrażliwości metodą dyfuzyjno-krążkową.
Izolaty M. catarrhalis powinny być badane w kierunku wytwarzania β-laktamaz.
Dodatkowo można oznaczyć wrażliwość na tetracyklinę i erytromycynę.
Dla Candida albicans należy ocenić wrażliwość na wszystkie leki przeciwgrzybicze.
Większość laboratoriów przedstawia półilościowe wyniki hodowli bakteryjnych
na podłożach stałych, które można określić jako:
(+) = kilka kolonii
+ = słaby wzrost
++ = średnio intensywny wzrost
+++ = intensywny wzrost.
Hodowla Mycobacterium tuberculosis
Poza przygotowaniem preparatu bezpośredniego barwionego metodą dla bakterii
kwasoopornych, zawsze gdy istnieje kliniczne podejrzenie choroby, materiał
(zwykle, choć nie zawsze, plwocina) należy posiać w kierunku M. tuberculosis.
Niektórzy pacjenci z podejrzeniem gruźlicy płuc mogą nie odkrztuszać plwociny.
Wytwarzana przez nich niewielka ilość plwociny jest natychmiast połykana.
W takiej sytuacji lekarz powinien pobrać próbkę soku żołądkowego na czczo
(zwykle wcześnie rano) i zneutralizowaną wodorowęglanem sodu (100 mg)
przesłać do laboratorium. Sok żołądkowy należy traktować w ten sam sposób jak
plwocinę. Wykonywanie posiewów w kierunku prątków gruźlicy wszystkich
pobranych próbek plwociny jest drogie i (chociaż pozwala zdiagnozować
pacjentów bez podejrzenia gruźlicy) nie zalecane rutynowo.
Procedura przygotowania próbki do badania
Plwocina pochodząca od pacjentów z infekcją gruźliczą często zawiera fragmenty
tkanki płucnej, które, jeśli są obecne, należy pobrać na posiew. Plwocina gruźlicza
wykrztuszana jest przez jamę ustną i gardło, dlatego zanieczyszczenie próbki florą
fizjologiczną gardła jest nieuniknione. Bakterie zanieczyszczające próbkę muszą
zostać zniszczone, aby nie doszło do przerostu podłoża Löwensteina-Jensena.
Procedura przygotowania próbki (zagęszczenie–trawienie–dekontaminacja) obowiązuje
w przypadku każdej próbki pobranej z miejsca występowania flory
fizjologicznej. Szeroko stosowane są trzy procedury z użyciem:
– wodorotlenku sodu (NaOH) (Petroff);
– wodorotlenku sodu N-acetyl-L-cysteiny (NALC-NaOH);
– Zephiranu i fosforanu trójsodowego.
Procedura z użyciem wodorotlenku sodu (Petroff)
Procedura ta pozwala na eliminację zanieczyszczających mikroorganizmów,
a ponadto umożliwia upłynnienie niekiedy śluzowej plwociny. Wodorotlenek
85