Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..
Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..
Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
BADANIA SEROLOGICZNE<br />
Flu<strong>or</strong>escencję można stopniować:<br />
Ujemna 0<br />
Graniczna 1+, 2+, 3+<br />
Dodatnia 4+<br />
Reakcja 2+ i większa wskazuje na zakażenie T. pallidum.<br />
Wykrywanie aglutynin w g<strong>or</strong>a˛czce<br />
Lekarz, który leczy pacjenta z g<strong>or</strong>ączką o nieustalonej przyczynie, często<br />
zleca wykonanie serii badań serologicznych, wspólnie określanych nazwą<br />
odczynów aglutynacyjnych w g<strong>or</strong>ączce, w celu potwierdzenia zakażeń wywołanych<br />
przez Brucella (odczyn Wrighta), Salmonella typhi (odczyn Widala)<br />
i niektóre riketsje (odczyn Weila-Felixa). Odczyny wykrywają przeciwciała<br />
aglutynujące skierowane przeciw somatycznemu antygenowi O i/lub rzęskowemu<br />
antygenowi H poszukiwanych drobnoustrojów lub, w przypadku odczynu<br />
Weila-Felixa, krzyżowo reagujące z antygenem somatycznym dwóch szczepów<br />
Proteus vulgaris.<br />
Odczyny Widala i Weila-Felixa, ze względu na znaczną liczbę technicznych<br />
i interpretacyjnych problemów, nie są obecnie zalecane do badań przesiewowych.<br />
Ujemna reakcja nie wyklucza aktywnego zakażenia, ponieważ zakażenie może<br />
być w fazie inkubacji, w której pacjent nie wytwarza jeszcze wykrywalnej liczby<br />
przeciwciał. Zjawisko prozony także daje ujemne reakcje; zapobieganiu efektowi<br />
prozony służy stosowanie seryjnych rozcieńczeń surowicy. Dodatnia reakcja<br />
z danym antygenem może okazać się niediagnostyczna ze względu na wykazywany<br />
podczas ch<strong>or</strong>oby wzrost wytwarzania heterologicznych aglutynin. Takie<br />
reakcje noszą nazwę nieswoistej odpowiedzi wtórnej, w której w odpowiedzi na<br />
stymulację antygenową pacjent wytwarza nieswoiste aglutyniny. Diagnostyka<br />
serologiczna oparta jedynie na stwierdzeniu wysokiego miana przeciwciał nie jest<br />
pewna i tylko serokonwersja z czterokrotnym wzrostem miana przeciwciał<br />
w seryjnych rozcieńczeniach powinna być traktowana jako dowód świeżego<br />
zakażenia.<br />
Większość pacjentów z ostrą brucelozą pod koniec drugiego tygodnia zakażenia<br />
wykazuje miano aglutynin 1:320 i wyższe. Nawet rok po leczeniu u 20%<br />
pacjentów nadal występują znaczące miana aglutynin Brucella. Wysokie miana<br />
obserwowano są również u pacjentów zakażonych Francisella tularensis i Yersinia<br />
enterocolitica, u niedawno szczepionych na brucelozę i cholerę lub<br />
badanych testem skórnym z brucelerginą. Obserwowano je również u pracowników<br />
rzeźni.<br />
Ponieważ hodowle krwi przez wiele tygodni mogą nie wykazywać obecności<br />
drobnoustrojów, określenie miana aglutynin Brucella może stanowić<br />
wstępną diagnozę ostrej brucelozy. Izolacja bakterii, zazwyczaj z krwi, dostarcza<br />
ostatecznych dowodów zakażenia. Przy podejrzeniu ch<strong>or</strong>oby i ujemnym<br />
wyniku posiewu krwi, w celu potwierdzenia zakażenia, można<br />
przeprowadzić hodowlę szpiku kostnego pobranego z mostka. Pacjent ze<br />
zlokalizowaną brucelozą może nie g<strong>or</strong>ączkować i nie wykazywać znaczącego<br />
miana aglutynin Brucella. W tych przypadkach ch<strong>or</strong>obę podejrzewa się na<br />
podstawie danych epidemiologicznych i obecności zwapniałych węzłów chłonnych<br />
w badaniach radiologicznych. Diagnozę należy jednak potwierdzić w hodowli<br />
krwi.<br />
150
Change language