Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..

KAŁ
Pacjenta należy poinformować, aby dostarczył materiał do badania natychmiast
po pobraniu. Jeśli dostarczenie próbki do laboratorium w ciągu 2 godzin nie jest
możliwe, należy niewielką ilość materiału (łącznie ze śluzem, krwią i pasmami
nabłonka, jeśli są obecne) podzielić i umieścić w dwu lub trzech pojemnikach
z podłożem transportowym (Cary-Blair, Stuart lub Amies) lub w 33 mmol/l buforu
fosforanowo-glicerolowego. W przypadku cholery i zakażeń innymi Vibrio spp.,
doskonałym (i wzbogaconym) podłożem transportowym jest alkaliczna woda
peptonowa. Patogeny mogą przetrwać w takich warunkach przez okres do
tygodnia w temperaturze pokojowej, chociaż zalecane jest przechowywanie
takich próbek w chłodziarce.
Procedura pobierania wymazów z odbytu
1. Zwilżyć bawełnianą wymazówkę sterylną wodą. Umieścić za zwieraczem
odbytu, obrócić i wyjąć. Sprawdzić, czy widoczna jest wystarczająca ilość
materiału, jeśli nie, powtórzyć czynność. Liczba wymazów uzależniona jest od
rodzaju prowadzonych badań.
2. Jeśli materiał zostanie zbadany w ciągu 1 – 2 godzin, umieścić wymazówkę
w pustej, sterylnej probówce z zatyczką z waty lub zakrętką. Jeśli wymazówka
musi być przechowywana dłużej niż przez 2 godziny, należy umieścić ją
w podłożu transportowym.
Badanie wizualne próbek kału
1. Obejrzeć próbkę, zwracając uwagę na:
– konsystencję (uformowany, nieuformowany, płynny),
– kolor (biały, żółty, brązowy lub czarny),
– obecność nietypowych elementów (np. śluz, krew).
2. Umieścić niewielką ilość kału lub wymazu z odbytu razem ze śluzem (jeśli jest
obecny) w kropli 0,05% roztworu błękitu metylenowego na czystym szkiełku
i dokładnie wymieszać.
3. Przykryć szkiełkiem nakrywkowym zabarwioną zawiesinę uważając, aby nie
powstałypęcherzyki powietrza. Poczekać 2 – 3 minuty. Oglądać preparat pod
mikroskopem w dużym powiększeniu (obiektyw × 100).
4. Zwrócić uwagę na komórki jednojądrzaste lub o polimorficznych jądrach;
pominąć zdegenerowane komórki.
Badanie wysięku komórkowego biegunkowego kału może dostarczyć wskazówek
pozwalających na identyfikację czynników wywołujących:
– zlepy leukocytów wielojądrzastych (> 50 komórek w polu widzenia), makrofagi
i erytrocyty są typowe dla zakażeń pałeczkami Shigella;
– mniejsza liczba wielojądrzastych leukocytów(< 20 komórek w polu widzenia)
obecna jest w salmonelozach i w zakażeniach inwazyjnymi szczepami E. coli.
W czerwonce pełzakowej większość komórek jest zdegenerowana (cienie
komórek). W około 50% przypadków biegunki wywołanej przez Campylobacter
spp. obecne są leukocyty i erytrocyty;
– w przypadku cholery, zakażeń wywołanych przez enterokrwotoczne i enteropatogenne
E. coli oraz biegunek wirusowych obecne są nieliczne leukocyty
(2 – 5 komórek w polu widzenia).
52