Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..
Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..
Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
ROPNE WYDZIELINY, RANY I ROPNIE<br />
kwasoop<strong>or</strong>ne pałeczki w ropie z jamy opłucnej lub z ropnia mózgu, które<br />
wyrastają na agarze z krwią w ciągu kilku dni, to prawdopodobnie Nocardia<br />
asteroides.<br />
• Ropa od pacjentów z zapaleniem stawów, zapaleniem opłucnej, zapaleniem kości<br />
lub tkanki podskórnej, zwłaszcza od dzieci do 5 roku życia, powinna być także<br />
posiana na płytkę z agarem czekoladowym w celu wykrycia H. influenzae.<br />
• Hodowla w ściśle beztlenowych warunkach jest istotna, gdy w preparacie<br />
barwionym metodą Grama obecna jest mieszana fl<strong>or</strong>a beztlenowa lub gdy<br />
próbka charakteryzuje się typowym zgniłym zapachem. Hodowla na agarze<br />
z krwią w warunkach beztlenowych jest konieczna do uzyskania wzrostu<br />
Actinomyces. Posiew w kierunku beztlenowców prowadzony jest również na<br />
zlecenie klinicysty, który podejrzewa zg<strong>or</strong>zel gazową. Metody diagnostyki<br />
w zakażeniach bakteriami beztlenowymi opisano na str. 113 – 118.<br />
Identyfikacja<br />
Z wyjątkiem zanieczyszczeń ze środowiska lub ze skóry (takich jak Staphylococcus<br />
epidermidis) wszystkie drobnoustroje izolowane z ran, ropy lub wysięków<br />
powinny być traktowane jako znaczące i należy je zidentyfikować. Pełna<br />
identyfikacja nie zawsze jest konieczna, zwłaszcza w przypadku fl<strong>or</strong>y mieszanej.<br />
Bakterie i grzyby izolowane z ropy i wysięków mogą należeć do prawie każdej<br />
grupy lub gatunku. Zostaną tu podane tylko zasady identyfikacji gronkowców,<br />
często związanych z procesami ropnymi (ropotwórczych) i dwóch innych<br />
patogenów, Pasteurella multocida i Bacillus anthracis, rzadko izolowanych z ran<br />
lub zakażeń skóry, ale bardzo istotnych ze względu na sposób postępowania<br />
z pacjentem. W standardowych podręcznikach mikrobiologii klinicznej można<br />
znaleźć pełny opis metod identyfikacji. W każdym przypadku pierwszym etapem<br />
powinno być uważne badanie dobrze odgraniczonych kolonii, pobranie pojedynczej<br />
kolonii każdego typu, przygotowanie preparatu barwionego metodą Grama<br />
i obserwacja mikro<strong>or</strong>ganizmów pod mikroskopem.<br />
Gronkowce<br />
Gronkowce są bakteriami najczęściej związanymi z wytwarzaniem ropy. Rosną<br />
dobrze w warunkach tlenowych na agarze z krwią ipocałonocnej inkubacji<br />
wytwarzają nieprzezroczyste białe lub kremowe kolonie o średnicy 1 – 2 mm. Jako<br />
jedyne rosną na podłożu z dużym stężeniem soli, takim jak MSA. Mogą być<br />
różnicowane z paci<strong>or</strong>kowcami na podstawie m<strong>or</strong>fologii i zdolności wytwarzania<br />
katalazy. Wytwarzanie katalazy można wykazać przez dodanie kropli 3%<br />
nadtlenku wod<strong>or</strong>u do kolonii umieszczonych na czystym szkiełku. Pojawienie się<br />
pęcherzyków tlenu jest wskaźnikiem produkcji katalazy.<br />
Dla potrzeb klinicznych gronkowce można podzielić na takie, które wytwarzają<br />
koagulazę, i takie, które jej nie wytwarzają. Koagulazododatnie gronkowce należą<br />
do S. aureus, gatunku o największym znaczeniu klinicznym. Spośród wielu<br />
koagulazoujemnych szczepów zostaną tu omówione tylko dwa — S. epidermidis<br />
i S. saprophyticus.<br />
Mimo że S. aureus należy do komensalnej fl<strong>or</strong>y mikrobiologicznej nosa (40%<br />
zdrowych d<strong>or</strong>osłych to nosiciele), skóry i przewodu pokarmowego, szczepy tego<br />
108
Change language