Podstawowe procedury laboratoryjne w ... - digicollection.or..

CZE˛ŚĆ I
15-minutowe ogrzewanie w łaźni wodnej probówek z poluzowaną zakrętką,
w celu wyeliminowania rozpuszczonego tlenu; po ogrzaniu należy dokręcić
nakrętkę i pozostawić do wystygnięcia.
Podłoża do hodowli bakterii beztlenowych
Hodowle w kierunku bakterii beztlenowych powinny być prowadzone na zlecenie
lekarza, jeśli próbka ma cuchnący zapach lub jeśli wyniki barwienia metodą
Grama sugerują obecność beztlenowych mikroorganizmów, np.: obecność mieszanej,
polimorficznej flory Gram-dodatnich oraz Gram-ujemnych pałeczek
i ziarenkowców, obecność Gram-ujemnych wrzecionowców lub kwadratowo
zakończonych cienkich Gram-dodatnich laseczek, które mogą wskazywać na
Clostridium.
Badań w kierunku bakterii beztlenowych rutynowo nie należy wykonywać
w przypadku próbek moczu, wydzielin z narządów płciowych, kału lub odkrztuszonej
plwociny. Obecność bakterii beztlenowych w tych próbkach wskazuje
na zanieczyszczenie komensalną florą fizjologiczną, właściwą dla miejsca
pochodzenia próbki. Klinicyści powinni zostać poinformowani, że próbki
zawierające florę fizjologiczną nie nadają się do hodowli beztlenowych, z wyjątkiem
ważnych wskazań klinicznych.
Zwykły agar z krwią jest dobrym podłożem stałym do izolacji najważniejszych
patogenów beztlenowych. Dla bardziej wymagających gatunków zalecany jest
agar z krwią wzbogacony w czynniki wzrostu (hemina i menadion). Takie podłoża
są komercyjnie dostępne jako agar beztlenowy Wilkins-Chalgrena.
Bakterie beztlenowe często są częścią złożonej mikroflory zawierającej także
drobnoustroje tlenowe, stąd należy przygotować selektywny agar do hodowli
beztlenowców, dodając jeden lub więcej specyficznych czynników hamujących
wzrost bakterii tlenowych. Na przykład dodanie aminoglikozydu (neomycyna,
kanamycyna) w końcowym stężeniu 50 µg/ml hamuje wzrost większości
tlenowych i względnie beztlenowych bakterii. Roztwór aminoglikozydu przygotowywany
jest przez rozpuszczenie 500 mg w 100 ml wody destylowanej. Na
100 ml podłoża agarowego do hodowli beztlenowców, po ostudzeniu do 56°C,
należy dodać aseptycznie 5 ml odwłóknionej krwi i 1 ml roztworu antybiotyku.
Dobrze wymieszać i rozlać po 15 – 18 ml do sterylnych płytek Petriego. Płytki
powinny zostać jak najszybciej zużyte lub przechowywane w chłodziarce,
najlepiej w plastikowym woreczku lub rękawie.
Procedury posiewu i izolacji
Przy podejrzeniu zakażenia bakteriami beztlenowymi próbki należy niezwłocznie
posiać na jedno z poniższych podłoży:
– agar do hodowli beztlenowców do inkubacji w anaerostacie;
– agar do hodowli beztlenowców do inkubacji w eksykatorze;
– agar MacConkeya;
– podłoże płynne do hodowli beztlenowców (z tioglikolanem lub wyciągiem
mięsnym).
Hodowle w kierunku bakterii tlenowych należy zakładać zgodnie z obowiązującą
procedurą, arównoległe posiewy tlenowe materiału przeglądać po 24 i 48 godzi-
115