plik PDF - Najwyższa Izba Kontroli

Wydatki budżetu państwa
publicznych nie jest możliwe bieżące zapewnienie prawidłowości wydatkowania środków, a jedynie
wpływanie na ten proces poprzez pokazywanie zaistniałych nieprawidłowości,
− 64 – Główny Urząd Miar, z 12 zadań, w ramach których planowano wykonać 28 podzadań, ich liczba
została zmniejszona do jednego zadania i de facto dwóch podzadań, dla których sformułowane cele
były niekonkretne, pozostawiające pole dla swobodnej interpretacji, nieokreślone w czasie.
Dla większości mierników dysponenci części budżetowych określili ich wartość bazową 123 oraz
wartość planowaną do osiągnięcia na koniec 2008 roku. Dla niektórych podzadań wartości mierników
nie zostały określone (np. w części 40 – Turystyka, w część 50 – Urząd Regulacji Energetyki, części
70 – Komisja Nadzoru Finansowego), pozostawiając w uzasadnieniu do ustawy budżetowej zapis,
że będą one monitorowane.
Z ustaleń kontroli wynika, iż dysponenci w sposób bardzo różnorodny przyjmowali i ustalali
wartości przyjętych mierników. Część z nich nie zawsze była spójna z celami, których poziom osiągnięcia
miały oceniać. Przyjęte wartości niektórych mierników były określone nieprecyzyjnie lub zbyt
ogólnie. Powodowało to rozbieżności między wartością planowanych mierników a poziomem ich wykonania
w 2008 r. lub wręcz uniemożliwiało dokonanie ich pomiaru. Na przykład w części:
− 17 – Administracja publiczna – mierniki nie opisywały realizacji zadeklarowanych celów zadań,
− 70 – Komisja Nadzoru Finansowego – przyjęty dla podzadania Zapewnienie prawidłowego funkcjonowania
rynku kapitałowego miernik jako odsetek przeszkolonych pracowników pionu nadzoru rynku
kapitałowego i czas poświęcony na szkolenie uczestników tego rynku, stanowił klasyczny miernik
produktu i nie pozwalał na jednoznaczną ocenę realizacji nadzoru nad prawidłowym funkcjonowaniem
rynku kapitałowego, określonego jako poprawa bezpieczeństwa inwestorów oraz wzrost zaangażowania
obywateli w inwestycje kapitałowe.
Ponadto stwierdzono, że pomimo zmiany planu wysokości wydatków na określone zadania
lub podzadania, w co najmniej 12 częściach budżetowych 124 nie dokonywano równocześnie zmian
wartości docelowych mierników, co można zinterpretować jako brak korelacji między wartościami
mierników a kosztami osiągnięcia efektów realizowanych zadań.
Dysproporcje między wielkością planowanych i zrealizowanych wydatków w układzie zadaniowym
wynikały między innymi z faktu, że dla zdecydowanej większości badanych podzadań dysponenci
części określali kwotę wydatków szacunkowo. Odnotowano jednostkowe przypadki dokonywania
korekt planu wydatków w układzie zadaniowym w związku ze zmianami planu wydatków w układzie
tradycyjnym.
W większości badanych jednostek nie była prowadzona odrębna ewidencja księgowa w układzie
zadaniowym. Brak ewidencji kosztów w układzie zadaniowym ograniczał możliwość ich monitorowania,
a tym samym dokonania oceny zgodności planowanych nakładów z ich faktycznym wykonaniem.
Tylko nieliczni dysponenci wprowadzili zmiany w systemie ewidencji księgowej dla potrzeb
rozliczania wydatków na poszczególne zadania.
123
Za wartość bazową miernika dysponenci przyjmowali planowany poziom miernika na koniec 2007 r. lub jego wartość
na koniec roku 2006.
124
Są to części: 15 – Sądy powszechne, 17 – Administracja publiczna, 18 – Budownictwo gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa,
27 – Informatyzacja, 29 – Obrona narodowa, 43 – Wyznania religijne oraz mniejszości narodowe i etniczne, 49 – Urząd
Zamówień Publicznych, 67 – Polska Akademia Nauk, 85/04 – Województwo kujawsko-pomorskie, 85/14 – Województwo
mazowieckie, 85/20 – Województwo podlaskie, 85/24 – Województwo śląskie.
105