pobierz plik - Przedsiębiorczość i ZarzÄ dzanie - Społeczna ...

228
Paweł Sydor
również unijnych. Zgodnie z zasadami prawa cywilnego, strony zawierając
umowę kierują się zasadą swobody umów regulowaną min. art. 353
(1) kc, zgodnie, z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek
prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się
właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Wykonywanie usług przewozu jest, z uwagi na swoją specyfikę, regulowane
administracyjnie, w zakresie usług przewozu osób, poprzez wymóg
wprowadzenia przez przewoźnika rozkładów jazdy itp.(art. 2(1)
ustawy prawo przewozowe), nie zmienia to jednak faktu, że strony
umowy – przewoźnik i korzystający ze środka transportu zawierają
umowę w ramach swojej swobody kontraktowej. Jednakże przepisy
prawa przewozowego zawierają regulacje zgodnie, z którymi, w wypadku
zaistnienia określonych w nich okoliczności przewoźnik ma obowiązek
zawarcia umowy przewozu. Sposób zaś nałożenia na przewoźnika
tego obowiązku, w mojej ocenie, wyłącza bynajmniej jego swobodę
w zawarciu umowy. Wobec zaś braku szczegółowej określenia tej kwestii
we wskazanych umowach międzynarodowych, powstaje problem
ewentualnego stosowania tychże przepisów do podmiotów świadczących
usługi w rozumieniu przepisów kodeksu cywilnego i prawa przewozowego
oraz stosownych konwencji, na terenie Rzeczpospolitej Polskiej,
przy czym mogą to być również podmioty zagraniczne. By przedstawić
zarysowany problem w pierwszym rzędzie należy zastanowić się nad
„zawartością” jurydyczną cytowanych przepisów, z uwagi na występujące
w ich treści zarówno elementy cywilistyczne, jak i administracyjne. Następnie
przedstawię możliwe interpretacje zastosowania tychże przepisów
w przestrzeni prawa unijnego, przy uwzględnieniu multicentryczności
prawa, a zatem również przy uwzględnieniu wykładni Europejskiego Trybunału
Sprawiedliwości oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
2. Kompetencje organów administracji publicznej
w prawie przewozowym
Stosownie do powyższych uwag wskazać należy, że, poza wymogiem
opracowywania i przedstawienia właściwym organom rozkładów
jazdy, przy stałych przewozach pasażerskich, przepisy art. 8, 9 i 9a usta‐