pobierz plik - Przedsiębiorczość i ZarzÄ dzanie - Społeczna ...

Prawno-administracyjne ograniczenia zasady… 233
W ramach tej regulacji mieści się również sytuacja, gdy przekazane
środki finansowe wystarczą jedynie na pokrycie kosztów własnych
przewoźnika bez możliwości uzyskania dodatkowych środków netto.
Powyższe wskazuje, w mojej ocenie, że to nie umowa, a właśnie decyzja
jest pierwotnym źródłem zobowiązania, zaś warunki umowy wyznaczają
reżim oceny wykonania zobowiązania wraz ze standardami świadczenia.
Problem ten rzutuje na prawidłowe wskazanie trybu postępowania
odwoławczego. Przyjęcie, że pierwotnym źródłem zobowiązania jest
umowa, wskazywałoby na możliwość odwołania w trybie cywilno –
prawnym, z tym, iż wątpliwym pozostaje czy w tym trybie przewoźnik
mógłby kwestionować samo powstanie zobowiązania, z uwagi na publiczno
– prawny charakter nałożenia takiego obowiązku. Uważam, że
w takim przypadku właściwym byłaby ścieżka postępowania sądowo
‐administracyjnego [por. odp. Chmielnicki, Glosa do wyroku…, 2004/6/59].
4. Treść jurydyczna zasady swobody przepływu usług
Jednym z filarów wspólnotowej polityki gospodarczej i społecznej
jest, obok swobody przepływu kapitału, dóbr i pracy, swoboda przepływu
usług. Swoboda ta rozumiana jest jako zakaz dyskryminacji rezydentów
z innych krajów unijnych i związana z tym zasada równego traktowania.
Oczywiście swoboda przepływu usług łączy się nierozerwalnie
z wolnością kontraktowania, stosownie do powszechnie obowiązujących
w państwach europejskich, zasad kontraktowania. Wszelkie ingerencje
w swobodę świadczenia usług, łącznie z wolnością ich świadczenia,
przez orzecznictwo ETS rozważane są na płaszczyźnie potencjalnego
naruszenia zasad ochrony własności [Dybowski 2007, s. 48 i nast.].
Oczywiście rozważając wolność umów w oparciu o konstytucjonalistyczną
koncepcję rozróżnienia zasad i reguł, wolność kontraktowania
postrzegalibyśmy, jako zasadę, od której oczywiście możliwe są wyjątki,
w sytuacjach gdy musi być uwzględniony interes ogólny. Tak Europejski
Trybunał Sprawiedliwości, jak i Europejski Trybunał Praw Człowieka
niejednokrotnie wskazywały, iż interes ogólny nie może stanowić klauzuli
generalnej umożliwiającej każdorazowo ograniczenie podmiotowych
praw i wolności przedsiębiorców czy obywateli państw uznających