pobierz plik - Przedsiębiorczość i ZarzÄ dzanie - Społeczna ...

Prawno-administracyjne ograniczenia zasady… 235
2) w sprawach dotyczących prowadzenia zakładu pracy według miejsca,
w którym zakład pracy jest, był lub ma być prowadzony;
3) w innych sprawach według miejsca zamieszkania (siedziby) w kraju,
a w braku zamieszkania w kraju według miejsca pobytu strony
lub jednej ze stron; jeżeli żadna ze stron nie ma w kraju zamieszkania
(siedziby) lub pobytu według miejsca ostatniego ich zamieszkania
(siedziby) lub pobytu w kraju.
§ 2. Jeżeli nie można ustalić właściwości miejscowej w sposób wskazany
w § 1, sprawa należy do organu właściwego dla miejsca, w którym nastąpiło
zdarzenie powodujące wszczęcie postępowania, albo w razie
braku ustalenia takiego miejsca do organu właściwego dla obszaru
dzielnicy Śródmieście w m. st. Warszawie.
Wykładnia językowa przepisu prowadzić musi do wniosku, że właściwym
do wydania stosownej decyzji jest organ administracji miejsca
siedziby przedsiębiorcy, co de facto wyłączałoby kognicję organów administracyjnych
RP do nakładania stosownych obowiązków na podmioty
zagraniczne. Odwołując, się jednakże do wykładni celowościowej oraz
do treści przepisu pkt. 3 cytowanego artykułu in fine, wskazać należy, iż
wydaje się zasadnym przyjęcie, że właściwość w tym przypadku wyznacza
miejsce świadczenia usług, nie zaś miejsce siedziby przedsiębiorcy
[por. odp.: Smoktunowicz 1995, s. 101 i nast.; por. również argumentację
Przytoczną przez T. Stręka w zakresie wskazywania właściwości organów
inspekcji pracy – Stręk 1995/6/69]. W takiej sytuacji decyzje organów
administracji państwa polskiego byłyby wiążące dla przedsiębiorców
podlegających, poza prawem unijnym, co do zasady – reżimowi prawnemu
państw, w których mają swoje siedziby. To otwiera oczywiście
pytanie o drogę postępowania odwoławczego – czy odwołanie winno
następować według przepisów postępowania cywilnego, z uwzględnieniem
różnic w tym zakresie w poszczególnych ustawodawstwach, czy
też w reżimie prawnym polskiego postępowania administracyjnego. Aktualność
zachowują, również w tym wypadku, rozważania dotyczące
właściwości poczynione powyżej w odniesieniu do podmiotów „polskich”.
Wydaje się, że zastosowanie znajdzie zasada równego traktowania
przedsiębiorców, wpisana niejako w zasadę swobody przepływu
usług w ramach Unii Europejskiej. Problem ten dotyczy również ewen‐